اثر استفاده طولانی مدت از بریس بر فعالیت الکتریکی عضلات در افراد دارای زانو پرانتزی طی دویدن: یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازه شده

زانوی پرانتزی یکی از شایع ترین عارضه های اندام تحتانی هست که عملکرد افراد را در طی فعالیت های روزمره و ورزشی تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر استفاده از بریس های حمایت کننده مفصل زانو بر فرکانس فعالیت عضلات در افراد دارای زانو پرانتزی در طی دویدن است.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود.30 دانشجوی پسر دارای زانوی پرانتزی (20-30 سال) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. استفاده از بریس زانو به مدت 8 هفته برای گروه تجربی انجام شد. از آزمودنی ها خواسته شده بود تا در اغلب فعالیت های روزانه خود از بریس استفاده نمایند. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب به وسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. جهت تحلیل های آماری از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری (Repeated measure ANOVA) در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد فعالیت الکتریکی عضله دوسر رانی کاهش معناداری را در فاز اتکای دویدن به اندازه (63/67-) درصد طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون نشان داد (026/0=P). همچنین فعالیت الکتریکی عضله دوقلو در فاز اتکای دویدن طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون کاهش معناداری را به اندازه (09/21-) درصد نشان داد (036/0=P). فعالیت الکتریکی سایر عضلات در گروه تجربی، هیچ گونه اختلاف معناداری را طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون نشان نداد (05/0<P).

با توجه به کاهش فرکانس فعالیت عضله دوقلو داخلی و دوسر رانی طی پس آزمون نسبت به پیش آزمون می توان بیان نموند که استفاده طولانی مدت از بریس می تواند در بهبود کارایی دویدن موثر باشد.