تاثیر توام تغذیه طولانی مدت غذای پرچرب و تمرین منظم هوازی بر بیان ژن UCP1 در چربی قهوه ای و ژن سارکولیپین در عضله اسکلتی موش های سوری: یک مطالعه تجربی

پروتئین غیر جفت کننده یک (UCP1) و سارکولیپین، پروتئین های تنظیم کننده ی گرمازایی غیرلرزشی به ترتیب در بافت چربی قهوه ای و عضلات اسکلتی هستند. هدف از این پژوهش، مطالعه ی اثر توام تغذیه طولانی مدت غذای پرچرب و تمرین منظم هوازی بر بیان این ژن ها در موش های سوری بود.

28 سر موش سوری در چهار گروه 1) کنترل (7 سر)، 2) غذای پرچرب (7 سر)، 3) تمرین هوازی (7 سر)، 4) غذای پرچرب- تمرین (7 سر) قرار گرفتند. موش های گروه های غذای پرچرب به مدت 12 هفته غذای پرچرب (45 درصد) مصرف کردند. موش های گروه های تمرینی به مدت شش هفته، تحت تمرین هوازی روی نوارگردان قرار گرفتند. موش های گروه غذای پرچرب-تمر ین، علاوه بر داشتن رژیم غذای پرچرب، تحت تمرین هوازی قرار داشتند. برای اندازه گیری بیان نسبی ژن UCP1 و سارکولیپین از روش Real Time-PCR استفاده شد.

داده های این پژوهش نشان داد، تمرین هوازی، تاثیر معنی داری در بیان ژن های UCP1 و سارکولیپین نداشت (87/0;P=17/0=(P. بااین حال، تغذیه غذای پرچرب موجب افزایش (در حدود سه برابر) در بیان UCP1 و سارکولیپین شد (009/0=; P= 0006/0(P. یافته مهم این که، تمرین هوازی از افزایش بیان UCP1 و سارکولیپین ناشی از تغذیه پرچرب جلوگیری کرد (49/0=; P=29/0 (P.

این یافته ها دلالت بر این دارند که تمرین منظم هوازی می تواند تاثیر افزایشی غذای پرچرب بر عوامل گرمازا یعنی UCP1 و سارکولیپین را محدود کند. بر این اساس، تصور می شود، تمرین هوازی از طریق این سازوکار تنظیمی می تواند گرمازایی ناشی از تغذیه پرچرب را تعدیل کند.