تاثیر تمرینات تناوبی شدید و مصرف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنسوس بر بیان ژن های TLR4 و MYD88 بافت روده در مدل حیوانی کبد چرب غیر الکلی

 کبد به علت افزایش رشد باکتری ها و افزایش نفوذپذیری روده در بیماری کبد چرب در معرض افزایش میزان زیادی از لیگاندهای گیرنده های شبهToll  قرار می گیرد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیرتمرینات تناوبی شدید و مصرف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنسوس بر بیان ژن های TLR4 و MYD88 بافت روده در مدل حیوانی کبد چرب غیر الکلی بود.

در این تحقیق تجربی، تعداد 40سر رت نر نژاد ویستار با وزن 250-200گرم انتخاب و به طور تصادفی در 5 گروه شامل کنترل سالم، کبد چرب، کبد چرب+HIIT، کبد چرب+ پروبیوتیک و کبد چرب+HIIT+ پروبیوتیک قرار گرفتند. به منظور القای کبد چرب  غیر الکلی در رت، داروی تتراسایکلین خوراکی با دوز 140 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن (بصورت محلول در 2 میلی لیتر آب) به مدت 7 روز به رت ها با روش گاواژ خورانده شد. برنامه تمرین HIIT پنج جلسه در هفته و به مدت 5 هفته روی نوارگردان اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد بیان ژن TLR4 بافت روده در گروه HIIT، پروبیوتیک، HIIT- پروبیوتیک نسبت به گروه کبد چرب به طور معنی داری کمتر بود(0/001P=). همچنین بیان ژن MyD88 بافت روده در گروه HIIT، پروبیوتیک و HIIT -پروبیوتیک نسبت به گروه کبد چرب به طور معنی داری کمتر بود (0/001P=).

به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید و مصرف پروبیوتیک می تواند به کاهش بیان ژن TLR4 و MYD88 بافت روده ناشی از کبد چرب منجر شود. بنابراین این مداخلات می تواند به عنوان یک راهبرد غیردارویی در درمان کبد چرب مورد توجه قرار گیرد.