مدل عددی مبتنی بر تصویر برای دارورسانی به تومورهای جامد

امروزه با توجه به افزایش مرگ و میر ناشی از تومورهای سرطانی، توجه محققین بسیاری به یافتن روش ها و ابزارهایی جهت تشخیص و درمان صحیح تومور معطوف شده است. در میان این روش ها، استفاده از مدل های ریاضی و شبیه سازی های عددی در کنار مطالعات بالینی می تواند به درک صحیح مکانیزم دارورسانی به تومور کمک کرده، کارآیی درمان دارویی را ارتقا داده و اثر پارامترهای فیزیولوژیکی مختلف را بر رفتار تومورها نشان دهد. هدف اصلی این پژوهش استفاده از یک مدل چندمقیاسی مبتنی بر مدل سازی ریاضی و نیز دینامیک سیالات محاسباتی برای بررسی رسانش دارو به تومور و پیش بینی اثر درمان است. مدل فیزیولوژیکی واقعی تر شده ی تومور نسبت به مدل های پیشین با به دست آوردن هندسه شبکه مویرگی از یک تصویر و نیز درنظر گرفتن ناحیه نکروز و جذب سلولی مورد بررسی قرار می گیرد. در ادامه، مدل سازی جریان سیال و رسانش دارو در فضای میان بافتی انجام می گیرد. نسبت سلول های کشته شده توموری بعد از درمان بافت سرطانی با دوکسوروبیسین در حدود 03/69 درصد به دست آمده است. نتایج نشان می دهند که مقدار غلظت در ناحیه نکروز بسیار پایین بوده و تنها مقدار کمی دارو به واسطه دیفیوژن به درون ناحیه نکروز نفوذ می کند. یافته های مطالعه ی حاضر می تواند به درک بهتر مکانیزم دارورسانی به تومورهای جامد برای غلبه بر موانع میکرو محیطی تومور با هدف اثر بخشی بهتر درمان کمک کند.