مقایسه تاثیر روان درمانی گروهی وجودی، شناختی _ وجودی و انسان گرا _ وجودی بر رضایت جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو

هدف پژوهش مقایسه تاثیر روان درمانی گروهی وجودی، شناختی _ وجودی و انسان گرا _ وجودی در رضایت جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.

پژوهش یک کار آزمایی تصادفی کنترل شده بود که با روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون_ پس آزمون و آزمون پیگیری دوماهه با گروه های موازی آزمایشی و گروه کنترل انجام شد. جامعه آزمودنی های پژوهش، زنان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک تخصصی دیابت بیمارستان توحید سنندج در سه ماه نخست سال 1398 بود؛ از طریق نمونه گیری تصادفی 32 آزمودنی از این جامعه انتخاب و پس ازآن با به کارگیری نمونه گیری تصادفی جایگزینی در گروه های آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند. گردآوری داده ها با مقیاس رضایت جنسی متسون و تراپنل (2005) انجام شد. آزمودنی های گروه های آزمایشی جداگانه در نه جلسه هفتگی 120 دقیقه ای شرکت کردند.

یافته ها:

 نتایج مدل خطی عمومی واریانس یک راهه با آزمون اندازه گیری های مکرر نشان داد که مداخلات شناختی _ وجودی و انسان گرا _ وجودی، رضایت جنسی را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دار افزایش دادند (4F=؛ P<0/05) همچنین نتایج نشانگر تاثیر بیشتر گروه شناختی_ وجودی (6MD=؛ P<0/05 و انسان گرا _ وجودی در پس آزمون (1MD=؛ P<0/05) و تاثیر بیشتر گروه وجودی در آزمون پیگیری بود (12MD=؛ P<0/05).

نتیجه گیری:

 به کاربستن روش های روان درمانی گروهی شناختی_ وجودی و انسان گرا _ وجودی برای افزایش رضایت در رابطه جنسی زنان مبتلا به دیابت نوع دو، در مقایسه با روان درمانی وجودی برای انجام موفق امور مشاوره و روان درمانی کارآمدتر می نماید.