اثر منابع زیستی و شیمیایی کود نیتروژن بر خصوصیات کمی و کیفی علوفه ذرت و شنبلیله در کشت مخلوط سری افزایشی

به منظور بررسی عملکرد کمی و کیفی علوفه کشت مخلوط با کشت های خالص ذرت و شنبلیله، تحت تاثیر انواع کودهای نیتروژن (شیمیایی، زیستی و تلفیقی)، آزمایشی در سال زراعی 96-1395 در سربیشه استان خراسان جنوبی، به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. سطوح کودی شامل بدون کوددهی نیتروژن (شاهد)، 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن به صورت اوره (75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار)، 100 درصد کود شیمیایی نیتروژن به صورت اوره (150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار)، کود زیستی نیتروکسین (آزوسپوریلیوم- ازتوباکتر)، کود تلفیقی شامل نیتروکسین و 50 درصد کود شیمیایی نیتروژن به عنوان عامل اصلی و الگوی کشت در شش سطح شامل خالص شنبلیله، خالص ذرت، مخلوط افزایشی ذرت و شنبلیله در چهار ترکیب (ذرت 100 درصد و شنبلیله با نسبت 25 درصد،50 درصد، 75 درصد و 100 درصد) به عنوان عامل فرعی بودند. صفات کمی تحت تاثیر الگوی کشت، نوع کوددهی و اثر متقابل تیمارها قرار گرفت. بیشترین تاثیرات روی عملکرد ماده خشک در کشت های خالص همراه کوددهی مشاهده شد. تمام صفات کیفی تحت تاثیر معنی دار اثر متقابل تیمارها قرار گرفتند. صفات مختلف کیفی در کشت های خالص، بیشترین و کمترین مقادیر را نشان دادند و کشت های مخلوط، گروه های حد واسط را تشکیل دادند. بیشترین ماده خشک قابل هضم (DMD) در کشت خالص شنبلیله با مصرف100 درصد کود شیمیایی (47/83 درصد)، بیشترین پروتئین خام (CP) در کشت خالص شنبلیله با کاربرد 100 درصد کود شیمیایی (01/19 درصد)، بیشترین خاکستر (ASH) در کشت خالص شنبلیله با کاربرد کود زیستی (64/6 درصد) و بیشترین فیبر خام (CF) و کربو هیدرات محلول در آب (WSC) در کشت خالص ذرت و مصرف 100 درصد کود شیمیایی (41/34 و 58/33 درصد) مشاهده شد.نتایج نشان داد که غالبا شاخص نسبت برابری زمین در کشت های مخلوط، بیش از یک است و بالاترین نسبت برابری زمین (557/1) به کشت مخلوط ذرت + 100 درصد شنبلیله با کاربرد کوددهی تلفیقی تعلق داشت. در مجموع، الگوی کشت مخلوط با تراکم بالاتر شنبلیله، علاوه بر افزایش نسبت برابری زمین، باعث بهبود کیفی علوفه مخلوط می شود.