الگوی ارزیابی پروژه های محرک توسعه در بازآفرینی بافت فرسوده شهری

بازآفرینی شهری، به دنبال حل مشکلات فرسودگی محله از طریق بهسازی مناطق فرسوده و آسیب دیده است. در این بین پروژه های محرک و توسعه بازآفرینی شهری مولدهایی هستند در جهت بازگرداندن رونق و توسعه به مناطق مورد نظر تا چرخه فعالیت زنده و پویا را در این مناطق به راه اندازند. هدف از این پژوهش، ارایه الگویی برای ارزیابی پروژه های محرک توسعه در بازآفرینی شهری بود.

این پژوهش کیفی از نوع کاربردی در سال 1399 انجام شد. با استفاده از بررسی اسناد (مقالات، کتب و مصاحبه ها و سخنرانی ها) مرتبط با پروژه های محرک توسعه در بازآفرینی بافت فرسوده شهری به زبان فارسی در داخل ایران، 5 سند مورد بررسی قرار گرفت. روش تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کیفی به صورت تحلیل مضمون و کدبندی مقوله ها بود.

نتایج حاصل از دسته بندی مقولات نشان داد که الگوی ارزیابی پروژه های محرک توسعه دارای 5 بعد شامل ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، زیست محیطی و پایداری بود. این ابعاد از چندین مولفه تشکیل شده بود که هر کدام منطبق با نیازهای ساکنان بافت فرسوده و هم راستا با استراتژی های بازآفرینی این بافت ها بود.

پروژه های محرک توسعه به عنوان بستر کارکردهای اجتماعی و اقتصادی، منزلت اجتماعی-اقتصادی در این بافت ها را ارتقا داده و انگیزه مشارکت در فرآیند بهسازی و نوسازی را در جامعه محلی افزایش داده و همچنین سبب ایجاد تمایل در بخش خصوصی به سرمایه گذاری در بافت می شود. در این راه لازم است از پروژه های کوچک مقیاس اشتغال زایی، مشارکت دادن سرمایه های ساکنان بافت، رونق فعالیت های کوچک مقیاس، کاربری های شاخص و چندمنظوره و ترکیبی استفاده شود.