اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی برسبک های حل تعارض، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زوجین دارای سابقه پیمان شکنی

پیمان‌شکنی زناشویی یک رابطه عاشقانه یا درگیری عاطفی است که منجربه نقص تعهد رابطه زناشویی و شکل‌گیری درجاتی از صمیمیت عاطفی و فیزیکی با فردی خارج از این رابطه می‌شود. هدف پژوهش حاضر اثربخشی زوج‌درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی برسبک‌های حل تعارض، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زوجین دارای سابقه پیمان‌شکنی بود. بدین منظور از بین زوج‌های دارای سابقه پیمان‌شکنی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز در سال 98 چهار زوج وارد مرحله درمان شدند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شد. پروتکل درمانی زوج‌درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی در دو تا چهار مرحله خط پایه، هشت تا ده جلسه مداخله و دو ماه پیگیری اجرا شد و زوج‌ها به پرسشنامه‌های کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL)، سبک‌های حل تعارض رحیم در زوجین (ROCI-II) و رضایتمندی زناشویی انریچ (EMS) پاسخ دادند. نتایج نشان داد میزان بهبودی در مرحله پس از درمان و پیگیری در رضایت زناشویی در مرحله پس از درمان و پیگیری 76/44 و 85/45، در حل تعارض و 88/39 و 54/48 و در کیفیت زندگی 30/26 و 42/20 بود. بنابراین این رویکرد بر اهداف درمان اثربخش بوده است. با استفاده از این روش درمانی زوجین پیمان‌شکن می‌توانند کیفیت زندگی را افزایش داده و تعارضات خود را حل کنند.