بررسی گلیکوپروتئین های سطحی پلاکتی به روش فلوسیتومتری در سندرم برنارد سولیر

سندرم برنارد سولیر بیماری نادری است که کلید تشخیصی آن اثبات عدم حضور کمپلکس غشایی پلاکت Ib/IX با استفاده از روش تجمع سنجی پلاکتی است.
مطالعه به منظور بررسی امکان استفاده از روش فلوسیتومتری پلاکت ها در تشخیص بیماری برنارد سولیر انجام شد.
در سال 1379 در سازمان انتقال خون ایران 15 بیمار مشکوک به سندرم برنارد سولیر به عنوان گروه مورد و بیست فرد سالم به عنوان گروه شاهد و نیز 3 بیمار مبتلا به ITP انتخاب شدند. تحلیل های فلوسیتومتریک برای بررسی حضورGPIbα وGPIIIa بر سطح پلاکت ها با استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال کونژگه با FITC انجام شد.
با روش فلوسیتومتری در تمام 15 بیمار مشکوک به برنارد سولیر، نقص در عرضه GPIbα و عرضه طبیعی GPIIIa وجود داشت. عرضه این دو گلیکوپروتئین در تمام افراد گروه شاهد و 3 بیمار مبتلا به ITP طبیعی بود.
فلوسیتومتری روشی سریع، دقیق و مطمئن در تشخیص بیماری سندرم برنارد سولیر است که می تواند در کنار روش اگریگومتری به کار رود.