مقایسه اثر تمرین ثبات دهنده ی مرکزی و قدرتی زانو بر درد، عملکرد و قدرت زانوی زنان سالمند مبتلا به استئوآرتریت

استیوآرتریت، شایعترین بیماری در مفاصل انسان ها می باشد، استیو آرتریت بر هر مفصلی اثر می گذارد، که به طور فراگیری در مفاصل زانو، لگن، کمر و گردن رخ می دهد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات ثبات دهنده ی مرکزی و قدرتی زانو در زنان مبتلا به استیوآرتریت زانو بود.

پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون بود. در این پژوهش 36 زن میانسال مبتلا به بیماری (میانگین سنی 5/4±5/64 سال و میانگین وزن 52/10±71/70 و میانگین قد 12/6±34/156) استیوآرتریت شرکت کردند و  به طور تصادفی  به  سه گروه مساوی (12نفر) ، برنامه تمرینی ثبات دهنده ی مرکزی، برنامه تمرینی قدرتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرینی ثبات دهنده ی مرکزی و برنامه تمرینی قدرتی هشت هفته تمرین اختصاصی دریافت کردند و گروه کنترل هیچ تمرینی دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دیداری (VAS)، پرسشنامه عملکردی (WOMAC)، دستگاه ترکیب بدن و دینامومتر استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی، آنالیز واریانس دو سویه، آزمون تی زوجی و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد تمرینات ثبات مرکزی به طور معنی داری باعث افزایش عملکرد (001/0=P؛ 73/0d=) و قدرت عضلانی (002/0=P؛ 80/0d=) و کاهش درد زانو (036/0=P؛ 81/0d=)  زنان مبتلا به استیوآرتریت شد. همچنین تمرینات قدرتی باعث افزایش عملکرد  (001/0=P؛ 90/0d=) و  قدرت عضلات (041/0=P؛ 73/0d=) و کاهش درد زانو (003/0=P؛ 52/1d=) زنان مبتلا به استیوآرتریت شد.

به نظر می رسد که تمرینات قدرتی و ثبات دهنده ی مرکزی می تواند در کاهش درد و روند بهبودی و عملکردی بیماری استیوآرتریت درد زنان سالخورده نقش قابل ملاحظه ای داشته باشد.