تاثیر شدت های مختلف تمرین مقاومتی بر بیان microRNA-204 و فاکتور نسخه برداری استئوژنز Runx2 و برخی خواص بیومکانیکی استخوان موش های صحرایی نر سالمند نژاد ویستار

استخوان ها به طور وسیعی تحت تاثیر تغذیه، سطح فعالیت و سبک زندگی قرار می گیرند و سازگاری های ساختاری در شکل و اندازه استخوان از طریق نیروهای ناشی از تحمل وزن و نیروهای اعمال شده توسط عضات mir-204 اتفاق می افتد. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر این است که آیا شدت های مختلف تمرین مقاومتی بر بیان  و برخی خواص بیومکانیکی استخوان موش های نر سالمند نژاد ویستار تاثیر دارد؟ گرم) در سه گروه مساوی 437/93 ماه، میانگین وزن 23

سر موش نر سالمند نژاد ویستار (میانگین سن)  و تمرینات MVCC درصد حداکثر ظرفیت حمل ارادی (60 هشت تایی شامل تمرینات مقاومتی با شدت متوسط () و گروه کنترل قرار گرفتند و به طور تصادفی براساس وزن اولیه تقسیم MVCC درصد 80مقاومتی با شدت بالا (هفته انجام گرفت. بعد از پایان 8 روز در هفته به مدت 5شدند. تمرینات مقاومتی با استفاده از نردبان مقاومتی و  اندازه گیری و با استفاده از فرمول RT-PCR  در بافت مغز استخوان درشت نیی به روش mir-204دوره تمرین بیان  کمی شدند. همچنین از آزمون خمش سه نقطه ای برای تعیین خواص بیومکانیکی استخوان استفاده شد. 2 -ΔΔCT ≤ انجام گرفت. 0P /05 تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس تک راهه و آزمون کروسکال والیس با سطح  ، قدرت بیشینه و استرس P=0/82)، مدولاسیون (0P/960 0P=  Runx2/539 (204-mir

میزان بیان  در گروه های تمرینی با شدت بالا و متوسط نسبت P=0/81  و نیروی استخوان  P=0/99، انرژی شکست (P0/80) به گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت.

با توجه به عدم معناداری در نتایج تحقیق، به نظر می رسد مدت تمرین برای تاثیرگذاری بر متغیرهای استخوان کافی نبوده است، ازاین رو نیاز است دوره های طولانی تر این نوع تمرینات ورزشی، در تحقیقات آینده بررسی شود.