اثربخشی مواجهه درمانی طولانی مدت بر حمایت اجتماعی و شدت علائم بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه

اختلال استرس پس از ضربه مجموعه ای از علایم و نشانگان بالینی است که در پی مواجهه با حوادث تروماتیک زندگی ایجاد می شود، و متغیرهای روان شناختی متفاوتی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی مواجهه درمانی طولانیمدت بر حمایت اجتماعی و شدت علایم بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مراجعه کننده به درمانگاه روان پزشکی فارابی کرمانشاه انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. داده های پژوهش توسط مصاحبه بالینی ساختار یافته (SCID-I)، مقیاس حمایت اجتماعی (MOS) و ویرایش پنجم فهرست اختلال استرس پس از ضربه (PCL-5) جمع آوری و با آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS version 16 تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که مواجهه درمانی طولانی مدت به طور معناداری بر افزایش حمایت اجتماعی 2/66=F، 0/01>P) و کاهش شدت علایم (42/19=F، 0/01>P) در نمونه پژوهشی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه اثربخش بوده است.

نتیجه گیری:

 این نتایج حاکی از آن است که مواجهه درمانی طولانی مدت می تواند علایم و نشانگان بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه را تعدیل نماید.