بررسی سوءرفتار خانواده با سالمندان بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران و عوامل مرتبط با آن در سال 1397

در سال های اخیر سوءرفتار با سالمندان به عنوان یک معضل اجتماعی در حال رشد شناخته می شود که بررسی میزان آن امری ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین سوءرفتار خانواده با سالمندان بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران و عوامل مرتبط با آن در سال 1397می باشد.

این مطالعه ای توصیفی از نوع مقطعی است. نمونه این مطالعه شامل 250  نفر سالمند بود که به صورت در دسترس از بین سالمندان بستری بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران در سال 1397 انجام  گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه سوءرفتار سالمندان [1] و پرسشنامه بار مراقبتی زریت [2] جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تی تست و کای-دو با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین سن افراد مورد مطالعه 55/9 ± 48/76 سال بود. 4/40 درصد مرد و 6/59 درصد زن بودند. 6/49 % سالمندان دارای غفلت عاطفی، 6/65 % دارای غفلت مراقبتی،  2/41 % دارای غفلت مالی، 8/46 % دارای سوء استفاده مالی، 4/50 % دارای سلب اختیار، 42 % دارای سوءرفتار روانشناختی، 4/30 % دارای سوءرفتار جسمی و 2/33 % دارای طرد شدگی بودند که بر اساس جنسیت، تحصیلات، و سابقه بیماری روان پزشکی تفاوت معناداری نداشتند. سن با شیوع سوءرفتار ارتباط مستقیم داشت (02/0=P ) 14/0=r). درآمد پایین، متاهل بودن، سکونت در خانه سالمندان و بار مراقبتی بیشتر با سوء رفتار بالاتری همراه بود (05/0<p).

سوءرفتار با سالمندان مشکل شایعی است. بسیاری از عوامل مرتبط با آن مانند درآمد و محل سکونت قابل تعدیل هستند. اما در بسیاری از موارد لازم است به آن از منظر قانونی و آموزش همگانی بیشتر توجه گردد.