سنجش ظرفیت سازگاری نظام اجتماعی- اکولوژیک در مواجهه با افت سفره های آب زیرزمینی (منطقه مورد مطالعه: دشت کازرون)

جوامع انسانی با خطرات طبیعی از قبیل افت آب های زیرزمینی و همچنین تاثیرات ناشی از آن مواجه هستند. افت آب های زیرزمینی به طرق مختلف و به طور مستقیم و غیرمستقیم جوامع انسانی را متاثر می سازد، لیکن در این میان جوامع محلی به ویژه بخش کشاورزی وابسته ترین بخش به آب زیرزمینی بوده که در این تحقیق محور اصلی سنجش ظرفیت سازگاری را دربر می  گیرد. ظرفیت سازگاری یک ویژگی اساسی برای مقابله با چالش های موجود در نظام های پیچیده اجتماعی- اکولوژیک محسوب می شود. در این تحقیق با استفاده از مشاهده میدانی و ابزار پرسشنامه، ظرفیت سازگاری در مناطق هدف در دشت کازرون در بین 150 کشاورز سنجش و تحلیل شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که میزان ظرفیت سازگاری جوامع محلی در مواجهه با افت آب های زیرزمینی در روستاهای مهرنجان 3/80، مشتان 3/74 و جام بزرگی 2/81 می باشد. به طورکلی ظرفیت سازگاری در کل روستاهای مورد مطالعه، در حد متوسط (3/44) است. همچنین نتایج بیانگر این است که شاخص مدیریت سازگار بیشترین و شاخص اعتماد به دولت کمترین تاثیر بر میزان ظرفیت سازگاری جامعه هدف در مواجهه با افت آب های زیرزمینی دارند. یافته ها نشان داد که بیشتر مردم در این منطقه به دنبال مدیریت سازگار در شرایط افت آب زیرزمینی می باشند که این یافته ها برای بینش سیاست گذاران منابع آب زیرزمینی و ارایه دهندگان خدمات، جهت توسعه روستایی ضروری است.