تاثیر منابع مختلف سلنیوم و ریزپوشانی کردن سلنیوم بر فراسنجه باروری و جوجه درآوری در مرغ های مادر گوشتی نژاد آربوراکرز

پژوهش حاضر به منظور بررسی آثار منابع سلنیوم (Se) در جیره غذایی بر فراسنجه باروری و جوجه درآوری طیور مادر گوشتی تجاری انجام شد. تیمارهای این پژوهش شامل: تیمار شاهد (جیره پایه، فاقد مکمل سلنیوم)، جیره پایه + 0/5 میلی گرم سدیم سلنیت (سلنیوم معدنی) (SS)، جیره پایه + 0/5 میلی گرم سلنومتیونین (S-Met) و جیره پایه 0/5 میلی گرم سلنیوم ریزپوشانی شده (MS-Met) در کیلوگرم جیره بوده است. برای انجام این پژوهش تعداد 100 قطعه مرغ و 20 قطعه خروس مادر گوشتی نژاد آربوراکرز پلاس با سن 38 هفتگی در نظر گرفته شد. جمع آوری مایع منی از خروس ها با استفاده از مالش شکمی انجام شد و به مرغ ها تلقیح شد. فراسنجه جوجه کشی، باروری، جوجه درآوری، جوجه درآوری از تخم مرغ های نطفه دار، تلفات جنین و جوجه های درجه یک در 54 و 44 هفتگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که فراسنجه درصد باروری و درصد جوجه درآوری در پرندگانی که با منابع سلنیوم آلی (ریزپوشانی شده و سلنیومیتونین) تغذیه شدند؛ در مقایسه با پرندگانی که با سلنیوم معدنی تغذیه شدند، افزایش یافته است (0/05>p) و درصد باروری و جوجه درآوری در تیمار سلنیوم ریزپوشانی شده در مقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود. همچنین درصد تلفات جنینی در پرندگانی که با سلنیوم ریزپوشانی شده تغذیه شدند، به طوری قابل توجهی کاهش یافت (0/05>p). به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش بیان کرد که استفاده از مکمل های سلنیوم آلی بخصوص سلنیوم ریزپوشانی شده در جیره غذایی در گله مسن باعث بهبود فراسنجه باروری و جوجه درآوری نسبت به سایر ترکیبات سلنیوم، به خصوص سلنیوم معدنی می شود.