تاثیر گالیک اسید و متفورمین بر روی اختلال تولیدمثلی نر در موش های دیابتی القا شده با متیل گلی اکسال: مطالعه تجربی

دیابت قندی یک بیماری است که به نقطه خطرناکی رسیده است. امروزه نزدیک به 500 میلیون زن و مرد در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند. گالیک اسید (Gal) بر دیابت تاثیر می گذارد.

مطالعه حاضر به ارزیابی تاثیر گالیک اسید و متفورمین بر سطح گلوکز، انسولین، تستوسترون، هورمون لوتیینی کننده (LH)، هورمون تحریک کننده فولیکولی ((FSH، شمارش اسپرم، شاخص های آنتی اکسیدانی و تغییرات بافت شناسی بیضه موش دیابتی القا شده با MGO می پردازد.

در این مطالعه تجربی، 50 موش نر بالغ NMRI با وزن 30-25 گرم و سن 3 تا 4 ماه به طور تصادفی به پنج گروه مساوی تقسیم شدند (هر گروه 10 راس). (i) کنترل (حامل، نرمال سالین)، (ii) MGO (600 میلی گرم/کیلوگرم/روز) به صورت خوراکی به مدت 28 روز، (iii) Gal (50 میلی گرم/کیلوگرم/روز)، (iv) MGO+Gal، و (v) MGO+met (200 میلی گرم/کیلوگرم/روز). Gal و met پس از ایجاد دیابت به مدت 21 روز متوالی به صورت خوراکی تجویز شد. نمونه خون در 24 ساعت پس از آخرین دوزهای درمان گرفته شد. ارزیابی بافتی بیضه انجام و تعداد اسپرم اپیدیدیم به دست آمد. شاخص های آنتی اکسیدانی، گلوکز، انسولین،LH ، FSH و تستوسترون اندازه گیری شد.

در گروه MGO در مقایسه با گروه کنترل، انسولین و گلوکز به طور قابل ملاحظه ای بالاتر بود (001/0p =). همچنین سطح LH (04/0p =) و مالون دی آلدیید (01/0p =) بالاتر بود. با این حال، سطح تستوسترون (01/0p =)، قطر لوله های منی ساز، ارتفاع اپیتلیال، تعداد اسپرم، فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (02/0p =) و حجم بیضه (01/0p =) پایین تر بود. نتایج نشان داد که Gal و met اثرات MGO را بهبود بخشیدند.

این یافته ها نشان می دهد که حیوانات دریافت کننده MGO دیابتی شده اند. بر اساس نتایج، Gal و met می توانند به طور موثری از ابتلا به دیابت ناشی از MGO در موش جلوگیری کنند. اثر Gal معادل و گاهی بهتر از متفورمین بود.