تاثیر برنامه مراقبت حمایتی مبتنی بر خودکارآمدی بندورا بر عوامل تشدیدکننده و تسکین دهنده استرس مادران نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان

تولد نوزاد نارس می تواند به تمام احساسات خوب والد شدن والدین پایان دهد و استرس را جایگزین کند. شناسایی عوامل تشدید کننده و تسکین دهنده استرس مادران و اتخاذ راهکارهایی جهت کاهش آن ضروری به نظر می رسد. بدین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه مراقبت حمایتی مبتنی بر خودکارآمدی بندورا بر عوامل تشدیدکننده و تسکین دهنده استرس مادران نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان انجام شد

مطالعه نیمه تجربی حاضر در سال 1399-1398 بر روی 90 مادر نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان یک بیمارستان در شهرکرد به شیوه ی نمونه گیری آسان انجام شد. گروه آزمون مداخله ی آموزشی مبتنی بر نظریه خودکارآمدی را در قالب چهار جلسه ی دو ساعته با ارایه کتابچه ی آموزشی دریافت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استرس حیدری و همکاران قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه گردآوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 و آزمون آماری تی زوجی، مستقل و کای اسکویر مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرارگرفت.

نتایج بیانگر آن است که میانگین نمره ی عوامل تنش زا مادران نوزادان نارس در گروه کنترل از 6/26±42/73 به 7/09 ± 42/62 کاهش یافت که از نظر آماری معنی دار نبود:اما در گروه آزمون از 4/36±48/78 به 4/84±25/33 کاهش یافت، که از نظر آماری تفاوت معنی دار مشاهده شد(001/0>P). همچنین در گروه کنترل میانگین نمره عوامل تسکین دهنده مادران نوزادان نارس از 2/61±2/98 به 2/29±3/07 افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار نبود.  اما در گروه آزمون از 1/72±4/51 به 1/16±7/29 افزایش یافت، که از نظر آماری تفاوت معنی داری داشت.

نتیجه‏ گیری: 

بر مبنای یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود پس از تولد، به والدین نوزادان نارس، بخصوص مادران، آمادگی های لازم برای مواجهه با نوزاد در بخش مراقبت های ویژه و برقراری ارتباط مناسب با نوزاد ارایه شود.