اثر سطوح مختلف خاک دیاتومه بر فرآسنجه های تخمیری و قابلیت هضم جیره غذایی آلوده با آفلاتوکسینB1 با استفاده از میکرو ارگانیسم های جداشده از شکمبه در شرایط برون تنی

این آزمایش به منظور بررسی، افزودنی خاک دیاتومه بر اثرات منفی آفلاتوکسین بر تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی جیره غذایی گوسفند در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. آزمایش در قالب، طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار در هر تیمار در شرایط آزمایشگاهی انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد بدون متانول)، 2-شاهد با متانول، 3- شاهد با متانول + آفلاتوکسین به میزان 800 نانوگرم در میلی لیتر مایع شکمبه (جیره آلوده با آفلاتوکسین)، 4، 5 و 6- جیره آلوده با آفلاتوکسین + سطوح 7، 75 و150میلی گرم دیاتومه بودند. از شیشه های با حجم 100 میلی لیتر به روش کشت ثابت برای اندازه گیری میزان تولید گاز و قابلیت هضم استفاده شد. هر یک از شیشه ها با گاز دی اکسید کربن پر و سپس با درپوش لاستیکی پلمپ و در حمام آبی در دمای 39 درجه سانتیگراد انکوباسیون شد. کمترین مقدار تجزیه پذیری ماده خشک و ماده آلی و بیشنرین غلظت آمونیاک مربوط به تیمار دارای آفلاتوکسین بود (05/0>P). آفلاتوکسن سبب کاهش فراسنجه های تخمیری تولید گاز، میزان انرژی متابولیسمی و اسید های چرب فرار در مقایسه با تیمارهای شاهد نشد. افزودن دو سطح پایین و میانی دیاتومه سبب بهبود تجزیه پذیری ماده خشک و ماده آلی در مقایسه با گروه آفلاتوکسین شد (05/0>P). همچنین محیط کشت حاوی خاک دیاتومه در سطح پایین)7 میلی گرم در 200 میلی گرم جیره(سبب بهبود اثرات منفی آفلاتوکسین برشاخص تفکیک پذیری، توده میکروبی و راندمان سنتز میکروبی شد (05/0>P). می توان نتیجه گرفت که افزودنی خاک دیاتومه پتانسیل بهبود اثرات منفی آفلاتوکسین را بر کارکرد شکمبه در شرایط آزمایشگاهی را دارد و تحقیق بیشتر در خصوص مکانیسم عمل آن در اکوسیستم میکروبی شکمبه ضرورت دارد.