بررسی پاتوژن های بی هوازی بیماران پریودنتیت و ارتباط آن با پلی مورفیسم ژنومی TGF-1β(فاکتور انتقال رشد) با روش Tetra Arms-PCR

پریودنتیت یک بیماری عفونی شایع و التهابی است که باعث تخریب بافت های نگهدارنده دندان و متعاقب آن از دست رفتن دندان می شود. پریودنتال، بیماری چند میکروبی و چند عاملی بوده و باکتری های مهم بی هوازی در عفونت پریودنتیت نقش دارند. TGF-1β یکی ازفاکتورهای رشد و سایتوکاین ضد التهابی است که در ترمیم ضایعات پریودنتال نقش تعیین کننده دارد. هدف از این مطالعه استفاده از

Tetra Arms-PCR با حساسیت و ویژگی بالا برای بررسی پلی مورفیسم ژنومی در بین نمونه های دهانی و نشان دادن ارتباط بین TGF-1β و بیماری پریودنتال بود.

مطالعه حاضر به صورت موردی شاهدی در بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی کرمان انجام شد. از بین 100 نفر نمونه شامل 50 نفر سالم و50 نفر مبتلا به عفونت پریودنتال میکروبی نمونه گیری صورت گرفت. ژنوتایپ با استفاده از DNA استخراج شده از خون افراد بیمار باروش  Tetra Arms-PCR بررسی شد تا ارتباط بین پلی مورفیسم ژنومی TGF-1β و بیماری پریودنتیت مشخص گردد. آنالیز آماری با نرم افزار SPSS19 و با روش ANOVA یک طرفه (one way Anova) انجام شد.

یافته ها: 

تمامی نمونه ها کشت مثبت بوده و بیش از 65% از باکتری های جدا شده بی هوازی مطلق بود. باکتری های حاصله شامل: پورفیروموناس، فوزوباکتریوم، پپتواسترپتوکوک، پره ووتلا بی هوازی بود. نتایج حاصل از Tetra Arms-PCR  پس از انجام سکانسینگ فراوانی ژنوتیپ (25%)CC ، (%20) CT ، (%5) TT  بود. درصد گروه کنترل (20%)CC ، (%24) CT، (%6) TT  و فراوانی آلل های   C و  T در گروه بیمار 70% و 30% و در گروه کنترل 63% و %37 بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه نبود (P=83/0).

نتیجه گیری: 

با توجه به نتایج این مطالعه و بکارگیری شرایط بی هوازی، باکتری های بی هوازی اجباری را می توان از نمونه های بالینی عفونت های حفره دهان جدا کرد و با انجام Tetra Arms-PCR مشاهده گردید که ارتباط معنی داری  بین پلی مورفیسم ژنومیTGF-1β  و بیماری پریودنتیت وجود نداشت و تفاوت معنی داری  نیز در فراوانی آلل ها و ژنوتیپ ها در بین دو گروه کنترل و بیمار مشاهده نشد.