همبستگی ابعاد اجتماعی و جرائم و ارتباط آن با طراحی فضامحور کلانتری ها (مطالعه موردی: 28 کلانتری تهران بزرگ)

هر چه کلانتری ها بتوانند در وظیفه اصلی شان یعنی پاسخ گویی به نیازهای امنیتی جامعه، عملکرد بهتری داشته باشند، سطح کیفیت زندگی شهروندان بالاتر می رود. بستری که این وظایف در قالب هویت فیزیکی در آن صورت می پذیرد ساختمان کلانتری است. حال با استفاده از رویکرد طراحی فضامحور معماری به کشف راه کارهای طراحی فضاهای اصلی کلانتری ها، بر اساس شاخص های اجتماعی محدوده استحفاظی آن ها پرداخته شده است.

این پژوهش از نوع کاربردی است و روش تحقیق آن از نوع همبستگی است. همچنین 28 کلانتری به صورت تصادفی و پراکنده در تمامی مناطق شهر تهران، به عنوان نمونه موردی انتخاب شده اند. اطلاعات این پژوهش بر اساس مطالعه و بررسی منابع کتابخانه ی و داده های سال 98 پلیس پیشگیری ناجا، سال نامه آماری شهر تهران، اطلس کلان شهر تهران و بازدیدهای میدانی گردآوری شده است و سپس به تحلیل همبستگی شاخص های اجتماعی و پنج جرم مهم (رایج ترین)، به دست آمده، به وسیله نرم افزار آماری اس پی اس اس پرداخته شده است. در نهایت به تطبیق همبستگی بین شاخص های اجتماعی و پنج جرم مهم با طراحی فضامحور پرداخته شده است.

بر اساس تحلیل همبستگی صورت گرفته، رابطه معناداری بین هر شاخص اجتماعی نسبت به یک یا چند جرم کشف گردید. سپس با استناد به وظایف هر بخش کلانتری به واسطه جرایم مربوطه شان رابطه اثرگذاری شاخص های اجتماعی محدوده استحفاظی شان با هر فضای اصلی کلانتری تبیین گردیده است. بدین ترتیب با استفاده از یافته به دست آمده به تبیین راه کارهای فضاهای اصلی کلانتری پرداخته شده است. راه کارهای تبیین شده، به الزاماتی از قبیل تعداد یا نوع اتاق ها، موقعیت قرارگیری، دسترسی، سلسله مراتب، همجواری ها، وسعت و تناسبات فضایی پرداخته اند. در نهایت نیز ساختارهای فضایی تبیین شده، می تواند موجب ایجاد یک کلانتری مطابق با شاخص های اجتماعی گردد.