تنوع گونه ای کنه های میان استیگمایان (Acari: Mesostigmata) خاکزی شهر شیراز

تنوع گونه ای یکی از مهم ترین شاخص های نشان دهنده تغییرات در اکوسیستم ها است. کنه های میان استیگمایان بزرگترین راسته (هم از نظر تعداد و هم از نظر پراکنش) در بین کنه های بالاراسته Parasitiformes هستند. این پژوهش با هدف ارزیابی تنوع گونه ای کنه های میان استیگمایان در سال 1397 در شهر شیراز صورت گرفته است. به جهت نمونه برداری 2 منطقه در شمال و جنوب این شهر در نظر گرفته شد. در هر منطقه 2 زیستگاه درختان فضای سبز شهری و درختان باغات میوه انتخاب گردید. هر 2 هفته یک بار نمونه برداری های مداوم از خاک این مناطق صورت گرفت. در مجموع تعداد 1252 نمونه متعلق به 22 گونه از 11 خانواده و 8 میزبان گیاهی جمع آوری گردید. محاسبه شاخص های تنوع زیستی با استفاده از نرم افزار Microsoft Excel 2016 صورت پذیرفت. نتایج نشان داد شاخص های زیستی با توجه به پوشش گیاهی و فصول نمونه برداری، تفاوت معنی داری دارند. بر اساس آزمون LSD، فصل بهار با 913/0 شاخص سیمپسون، 569/2 شانون-وینر،  9482/0 پیت، و 815/2 مارگالف بیشترین مقدار را دارا بود. همچنین بر اساس این آزمون، فضای سبز بیشترین شاخص ها را به خود اختصاص داد. در میان خانواده های جمع آوری گردیده، بیشترین فراوانی نسبی با 04/54 درصد متعلق به خانواده Laelapidae بود. بیشترین فراوانی نمونه ها در بین درختان میوه مربوط به انار با 204 و در میان درختان فضای سبز شهری متعلق به صنوبر با 333 نمونه بود.