خودکارآمدی جنسی و عوامل مرتبط با آن در زنان دیابتی سنین باروری

خودکارآمدی جنسی به عنوان یکی از عناصر مهم سلامت جنسی، در بسترهای متفاوت فرهنگی- اجتماعی تحت تاثیر متغیرهای فردی و بین فردی گوناگونی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی خودکارآمدی جنسی و عوامل مرتبط با آن در زنان دیابتی سنین باروری می باشد.

مواد و روش ها:

 این مطالعه مقطعی  در سال 1399-1398 در شهر ساری در شمال ایران انجام شد. در این مطالعه، 410 نفر به روش تصادفی ساده از بین زنان دیابتیک در سنین باروری مراجعه کننده به مراکز غدد دانشگاه علوم پزشکی مازندران انتخاب شدند. گردآوری داده ها با پرسشنامه های خودکارآمدی جنسی وزیری، عملکرد جنسی زنان روزن، رضایت زناشویی انریچ و پنج عاملی شخصیت گلدبرگ انجام شد. تحلیل داده ها با آزمون های تی مستقل، ANOA، پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه پس رونده انجام شد.

یافته ها:

 در این مطالعه میانگین نمره خودکارآمدی جنسی واحدهای مورد پژوهش (16/48-15/37 : فاصله اطمینان 95درصد)5/70±15/93 بود. رگرسیون خطی چندگانه پس رونده نشان داد که متغیرهای تحصیلات همسر)1/27=β، 0/026 =P)، سن همسر(0/09- =β ، 0/013 =P)، تیپ شخصیت- وظیفه مداری (0/09 =β، 0/014 =P)، شغل (2/26- =β، 0/022 =P)، رضایت از طبقه اجتماعی- اقتصادی (0/93 =β ، 0/024 =P)، عملکرد جنسی (0/23=β، 0/0001> P)، رضایت زناشویی (0/06 =β، 0/0001 >P) و مصرف داروی ضد افسردگی (1/13- =β، 0/051 =P)، 59 درصد از واریانس نمره خودکارآمدی جنسی را تبیین می نمایند.

باتوجه به این که عوامل متعدد جمعیتی- اجتماعی- طبی بر خود کارآمدی جنسی زنان دیابتی سنین باروری موثر می باشد، لازم است دربررسی سلامت جنسی این افراد و ارایه خدمات مرتبط ازرویکرد چندگانه با مشارکت بین بخشی کمک گرفت.