تاثیر دو برنامه آزمایشی دوچرخه ثابت در آب با و بدون محدودیت گردش خون بر پارامترهای فرکانس قدم و تقارن راه رفتن در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری نورولوژی است که باعث آسیب میلین سیستم عصبی مرکزی می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر دو برنامه آزمایشی دوچرخه ثابت در آب با و بدون محدودیت گردش خون فرکانس قدم و تقارن طول گام زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.

بیست بیمار داوطلب با درجه ناتوانی بین 4-1 به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش با محدودیت گردش خون (10=n) و گروه آزمایش بدون محدودیت گردش خون (10=n) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته به رکاب زدن روی دوچرخه آبی (سه نوبت 6دقیقه ای با یک دقیقه استراحت بین نوبت ها و HRmax 60-65 درصد پرداختند. جهت ایجاد محدودیت جریان خون برای گروه با محدودیت جریان خون از کاف روی قسمت فوقانی هر دو پا با فشار 10±96 میلی متر جیوه استفاده شد. برای اندازه گیری پارامترهای فرکانس قدم و تقارن طول گام از دوربین Casio Exilim EX-F با فرکانس سیصد هرتز، نرم افزار آنالیز حرکت KINOVEA استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی زوجی و تحلیل کوواریانس (ANCOVA) برای مقایسه دو گروه استفاده شد (0/05≥P).

نتایج نشان داد تفاوت معنا داری بین دو نوع آزمایش و اثر آن ها روی پارامترهای فرکانس قدم و تقارن طول گام وجود ندارد.

با توجه به نتایج به دست آمده، هر دو نوع آزمایش با و بدون محدودیت گردش خون اثر معنا داری بر پارامترهای مورد نظر در راه رفتن زنان مبتلا به MS نداشتند، اما اجرای این آزمایشات به بیماران MS در مقایسه با بی تحرکی به آن ها پیشنهاد می شود.