بررسی تجربی استفاده از ترکیبات اکسیژن دار اتانول و دی ایزوپروپیل اتر در سوخت بنزین و تاثیر آنها بر عملکرد و آلایندگی موتور XU7 JP/L3

در این تحقیق اتانول و دی ایزوپروپیل اتر در سه نسبت حجمی مختلف با بنزین پایه ترکیب شد. موتور XU7JP/L3 برای آزمون بررسی اثر افزودنی های سوختی بر متغیرهای عملکردی و آلایندگی موتور انتخاب گردید. متغیرهای عملکردی موتور در زمان آزمون توسط دستگاه رایانه‏ای به صورت هم زمان ثبت شد و آلاینده های خروجی موتور به صورت دستی توسط دستگاه آلاینده سنج ثبت گردید. نتایج نشان داد که با افزایش افزودنی های اکسیژن دار به بنزین، اکسیژن موجود در مخلوط سوخت و هوا افزایش یافته، مخلوط به شرایط استوکیومتری نزدیک تر شده و احتراق کامل تر صورت گرفته است. در نتیجه گشتاور و قدرت ترمزی موتور افزایش و مصرف سوخت ویژه ترمزی آن کاهش یافت. همچنین افزودنی های اکسیژن دار، کاهش آلاینده های مونوکسیدکربن و هیدروکربن نسوخته و افزایش آلاینده های دی اکسیدکربن و اکسید های نیتروژن را به همراه داشتند. نتایج افزایش افزودنی دی ایزوپروپیل اتر نسبت به افزودنی اتانول در ترکیب با بنزین پایه نیز نشان داد که مقدار آلاینده های مونوکسیدکربن، هیدروکربن نسوخته و اکسید نیتروژن را در سطح بالاتر و مقدار تولید دی اکسیدکربن را در سطح پایین تری قرار می دهد.