تبیین و نقد معیارهای رهبری از دیدگاه مجاهدین خلق با تاکید بر خطبه های 17 و 207 نهج البلاغه

نهج البلاغه به رغم جایگاه والا در امر بلاغت، مضامین سیاسی اجتماعی سرشاری دارد؛ ازهمین رو مورد توجه احزاب سیاسی و تشکل های اجتماعی بوده است. در کنار بهره های سودمند و بهینه از این اثر، با برداشت های ناصوابی مواجهیم که برخی گروه ها جهت تحقق آمال خود بدان تمسک می جستند. سازمان مجاهدین خلق موسوم به منافقین یکی از آنهاست که گرچه در بادی امر تصور می شود مراجعه ای به نهج البلاغه نداشته اند؛ اما مروری بر گفته ها و نوشته های اعضای این سازمان، خلاف آن را نشان می دهد. روی آورد منافقین به سخنان امیرالمومنین(ع)، کاملا هدفمند و برای تحکیم مبانی ایدیولوژیک به ویژه در مسایل سیاسی اجتماعی بوده است. مساله اصلی این نوشتار که به روش توصیفی تحلیلی سامان یافته، استخراج معیارهای رهبر و بایسته های رهبری از منظر مجاهدین خلق در تمسک به آموزه های نهج البلاغه به ویژه خطبه های 17 و 207 بوده است. در پایان، عیوب روشی و محتوایی آنان ذیل دو محور کلی تفسیر به رای و عصری اندیشی به نقد گرفته شده است؛ امری که باعث شده بود اسیر ایدیولوژی های خود بویژه مبانی مارکسیستی شوند. این مطالعه نشان می دهد چنانچه ضوابط لازم در فهم نهج ا لبلاغه لحاظ نشود و از سنت شروح فاصله گیرد، تا چه اندازه می تواند برداشت های ناصوابی را به دنبال داشته باشد.