اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر شفقت بر افزایش تمایزیافتگی و کاهش تعارضات زناشویی زوجین

زوجین، در تعارض زناشویی با یکدیگر رفتارهای خشونت آمیز و خصمانه دارند. زوج درمانی از تکنیک هایی است که می تواند در این زمینه به زوجین کمک کند. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر شفقت بر افزایش تمایزیافتگی و کاهش تعارضات زناشویی زوجین بود.

پژوهش حاضر، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمان در سال 1398 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 24 زوج انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسه 60 دقیقه ای (یک جلسه در هفته)، آموزش زوج درمانی متمرکز بر شفقت دریافت کردند ولی در مورد گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. پرسشنامه های تمایزیافتگی خود Skowron  و Friedlander (1998) و تعارض زناشویی Sanayi (1387) قبل و بعد از اجرای مداخله اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس انجام شد.

زوج درمانی متمرکز بر شفقت موجب افزایش معنی دار تمایزیافتگی خود (001/0p<، 114/7612=F) و کاهش معنی دار تعارضات زناشویی زوجین (001/0p<، 44/275=F) گردید.

بنابر نتایج پژوهش حاضر و پیشینه پژوهشی، می توان زوج درمانی متمرکز بر شفقت را به عنوان روشی کارآمد در افزایش تمایزیافتگی و کاهش تعارض زناشویی زوجین دارای مشکلات ارتباطی پیشنهاد نمود.