استفاده از اشعه فرابنفش به عنوان راهکاری جهت بهبود کارایی فرایندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برای تولید عملکرد مطلوب در شرایط تنش خشکی

در مناطق خشک، کمبود آب یکی از عوامل اصلی محدودیت تولید محصول است. به طوری که در این مناطق، میزان آب در دسترس جهت کشت وزرع به شدت پایین است؛ بنابراین علاوه بر مدیریت آب باید با یکسری از روش ها بر خشکی غلبه کرده و تولید محصول داشت. علی رغم اینکه دزهای شدید اشعه فرابنفش بر گیاهان و جانوران دارای اثرات مضری است ولی دزهای خفیف اشعه فرابنفش راهکار مناسبی است تا حساسیت گیاه را به تنش های محیطی من جمله خشکی کاهش داد. به طوری که در اثر اعمال اشعه های خفیف UV-A و UV-B، سازوکارهای دفاعی اعم از آنزیمی و غیرآنزیمی نسبت به شاهد (بدون اعمال اشعه فرابنفش) افزایش می یابد و سبب بهبود صفات فیزیولوژیکی می گردد و از سویی بر صفات کمی و کیفی محصول تولیدی اثر مثبت دارد. علی رغم اینکه در بیشتر موارد تنش خشکی و اشعه فرابنفش به صورت مجزا اثرات زیان باری بر گیاه دارند ولی برهم کنش دو عامل فوق به طور هم افزایی عمل می کند تا سازوکار های دفاعی را در گیاه القا کنند، به طوری که اعمال اشعه فرابنفش موجب شد تا آسیب های احتمالی وارد شده توسط تنش بعدی (مثل خشکی) بر گیاه کاهش یابد.