نقش مفهوم ارتباط معنایی با محیط بر ایجاد احساس کرامت انسانی از نظر مخاطبان فضای همگانی شهری

کرامت انسانی مفهومی است کیفی که می تواند اثر به سزایی در کیفیت فضای همگانی شهری داشته باشد. در این مفهوم ارزشمند بودن انسان و مقام آن به عنوان موجودی متفکر مطرح می شود. معنای محیطی و ارتباط با آن در محیط از جمله مفاهیمی است که در فضای همگانی شهری اهمیت فراوانی دارد. عوامل موثر بر کسب احساس کرامت انسانی در اثر ارتباط معنایی با محیط، مطالعه ای است که می تواند مورد توجه قرار گیرد. کشف احساس کرامت انسانی در فضایی که مورد استفاده عموم شهروندان است مورد اهمیت است. ماهیت ذهنی و تعاملی این پدیده و تجربه و ادراک حاصل از آن در کنشگران، هدف این پژوهش بوده و شناخت ادراک آن ها و چگونگی ایجاد احساس کرامت انسانی می باشد. این پژوهش در دسته پارادایم تفسیرگرایی است و از جنبه شناخت شناسی تاکید بر کنش و تعامل پژوهشگر با مورد پژوهش را دارد. در این پژوهش از تحلیل محتوای کیفی استقرایی آشکار به عنوان شیوه پژوهش و به منظور تفسیر داده های متنی به دست آمده از 13 مصاحبه های عمیق بدون ساختار استفاده شده است. داده ها از طریق فرآیند نظام مند کدگذاری و با هدف طبقه بندی مفاهیم تا سه سطح از انتزاع مورد تحلیل قرار گرفته اند. انتخاب مشارکت کنندگان، هدفمند و در راستای توسعه مفاهیم تا دست یابی به اشباع بوده است. یافته های بیانگر آن است که یکی از مفاهیم حوزه ادراک مردم از کرامت انسانی، مفهوم ارتباط معنایی با محیط است. مفهومی که با گرم بودن حس جداره ها، جاذبه بافت سنتی، غنای حسی، احساس تعلق و تمرکز ذهنی و درونی، معنی دقیق تری پیدا می کند. آنچه مورد توجه است ارتباط این عوامل با هم و پیچیدگی روابط بین آن ها می باشد که منجر به ایجاد احساس کرامت انسانی در افراد شده است. از نتایج مهم حاصل، کشف رابطه ارتباط معنایی با محیط در ایجاد احساس کرامت انسانی است.