تحلیل اثرات کاربری اراضی و شبکه حمل ونقل بر انتشار گازهای گلخانه ای با رویکرد شهر کم کربن

امروزه اثرات ناشی از تغییر اقلیم در جهان به اندازه ای ملموس است که توجه جامعه جهانی را به خود جلب کرده است. گسترش این پدیده موجب افزایش انتشار گازهای گلخانه ای شده است. از سوی دیگر شهر کم کربن مفهومی است که ذهن جامعه جهانی را به خود معطوف داشته است. همچنین برنامه ریزی کاربری اراضی به سبب تعیین نحوه استفاده از اراضی شهر و تقاضای سفر، بر روی انتشار گازهای گلخانه ای تاثیر می گذارد، لذا با تدوین معیارهایی جهت کاربست اصول شهر کم کربن در فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین و حمل ونقل، می توان به این مهم دست یافت. به‎علاوه مقوله شهرهای جدید، در سال 1368 در ایران مطرح شد. در پی این سیاست، شهرهای جدیدی پیرامون کلانشهر تهران طراحی شدند که از مهم ترین این شهرها می توان به شهر جدید هشتگرد اشاره نمود که علی رغم معضلات متعدد از جمله عدم وجود سیستم های یکپارچه حمل ونقل و برنامه ریزی صحیح کاربری زمین، نتوانسته در دستیابی به اهداف خود موفق عمل نماید. در این پژوهش، ابتدا مبانی نظری شهر کم کربن مورد بررسی قرارگرفته سپس، برای 35 هکتار از اراضی بکر شهر جدید هشتگرد، سه سناریو پیشنهاد شده و با اندازه گیری میزان انتشار گازهای گلخانه ای، توسط نرم افزار Communityviz، تولید گازهای گلخانه ای محاسبه شده است. جهت تحلیل دقیق تر معابر، از تکنیک تحلیل چیدمان فضا استفاده می شود. یافته ها نشان دهنده وجود ارتباط مستقیم بین فرم شبکه معابر، کاربری اراضی و تولید گازهای گلخانه ای است که با اعمال تغییر در فرم شبکه معابر، توسعه حمل ونقل یکپارچه و تغییر در پراکنش کاربری ها می توان تا 41 درصد انتشار گازهای گلخانه ای در بخش حمل ونقل را کاهش داد.