بررسی تایید وجود DNA تاس ماهیان در محصولات زیبایی با استفاده از روش بارکدینگ ژن های میتوکندریایی

به منظور بررسی وجود یا عدم وجود DNA در نمونه کرم و عصاره خاویار، چهار نمونه کرم و یک نمونه عصاره خاویار با استفاده از نانودراپ و  ژل آگارز ارزیابی شدند. میزان DNA استخراج شده در نمونه های کرم و عصاره خاویار بر اساس سنجش با نانودراپ برابر با 5 تا 20 نانوگرم در میکرولیتر بود، ولی بررسی این نمونه ها به جهت غلظت کم، روی ژل امکان پذیر نشد. به منظور آزمودن وجود یا عدم وجود DNA در عصاره و کرم خاویار در کرم آرایشی از روش ردیابی DNA میتوکندریایی گونه های تاس ماهیان و با استفاده از تکثیر قطعات پراهمیت در آزمون های بارکدینگ (Barcoding) جهانی مثل قطعه سیتوکروم اکسیداز I (COI)و سیتوکروم اکسیداز b (Cyt b) استفاده شد. قطعات تکثیر شده در کرم ها و عصاره خاویار مورد آنالیز توالی یابی قرار گرفتند که طول قطعه در ژن COI برابر 650 نوکلیوتید و در Cyt b برابر 1200 نوکلیوتید بود. نتایج نهایی نشان داد نمونه های کرم و عصاره، حاوی DNA تاس ماهیان بود و گونه تاس ماهی که از آن برای تهیه کرم استفاده شده بود به گونه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) نزدیک تر بود.