نقش ارتباط دانشگاه و صنعت در بهبود عوامل موثر بر عملکرد پایدار شرکت های کوچک و متوسط

افزایش توجه جامعه به مسایل مربوط به پایداری الزام توجه به بهبود عملکرد پایدار در شرکت های کوچک و متوسط را ایجاد کرده است. صنایع و شرکت های مختلف برای بهبود عملکرد پایدار نیاز به ارتباط موثر و مداوم با دانشگاه ها دارند تا بتوانند از مزایای رقابتی حاصل از آموزش و پژوهش استفاده کنند، معیارهای مختلفی برای بهبود عملکرد پایدار وجود دارند که ازنظر اهمیت ممکن است در شرکت های مختلف متفاوت باشند، شرکت های کوچک و متوسط به دلیل محدودیت های ذاتی خود توانایی بهبود هم زمان تمام معیارهای عملکرد را ندارند. هدف از این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر بهبود عملکرد پایدار شرکت های کوچک و متوسط با استفاده از روش کیو و سپس رتبه بندی این عوامل با استفاده از روش بهترین_بدترین می باشد. جامعه آماری این پژوهش نیز شامل خبرگان آگاه در زمینه ارتباط دانشگاه و صنعت می باشد که از سطح استان گیلان، شرکت های کوچک و متوسط شهر رشت انتخاب شدند و درمجموع از 11 خبره استفاده شده است. با انجام روش کیو چهار گروه ذهنی به نام های توانمندسازی، رهبری، بازار گرایی و عملیات شناسایی شدند که هرکدام چهار زیرمعیار نیز داشتند. درنهایت با انجام روش بهترین_بدترین، نتایج نشان داد که مهم ترین عاملی که بر بهبود عملکرد پایدار شرکت های کوچک و متوسط تاثیر دارد و از طریق ارتباط دانشگاه و صنعت بهبود می یابد، رهبری می باشد.