سیناپس های الکتریکی شکنج دندانه ای یادگیری وابسته به وضعیت مورفین را تغییر نمی دهند

مورفین برخی از اثرات خود را از طریق اتصالات منفذدار انجام می دهد. در این مطالعه، اثر بسته شدن سیناپس های الکتریکی شکنج دندانه ای بر یادگیری وابسته به وضعیت مورفین بررسی شد.

موش های بزرگ آزمایشگاهی (rat) نر با وزن 200-250 گرم استفاده شدند. روش یادگیری اجتنابی غیرفعال برای ارزیابی حافظه استفاده شد. توسط جراحی استریوتاکسی دو کانول تزریق در شکنج دندانه ای کار گذاشته شد. در آزمایشی حیوانات پس از آموزش، دوزهای مختلف مورفین را دریافت کردند و 24 ساعت بعد بازخوانی حافظه ارزیابی شد. در آزمایش دیگر حیوانات پس از آموزش، مورفین (7/5 میلی گرم بر کیلوگرم) را دریافت کردند. یک روز بعد، 30 دقیقه قبل از آزمون دوزهای مختلف مورفین تزریق شد. در آزمایش دیگر در روز آزمون، حیوانات کینین (100 میکرومول، 1 میلی مول و 10 میلی مول) را در شکنج دندانه ای دریافت کرده و 40 دقیقه بعد مورد آزمون قرار گرفتند. در آخرین آزمایش به حیوانات پس از آموزش، مورفین (7/5 میلی گرم بر کیلوگرم) تزریق شد. سپس در روز آزمون، دوزهای مختلف کینین در شکنج دندانه ای و  دقیقه بعد مورفین (7/5 میلی گرم بر کیلوگرم) تزریق شد.

تزریق مورفین پس از آموزش به صورت وابسته به دوز بازخوانی حافظه را تخریب کرد. همچنین مورفین حافظه وابسته به وضعیت ایجاد کرد. بسته شدن سیناپس های الکتریکی در شکنج دندانه ای از ایجاد حافظه وابسته به وضعیت مورفین جلوگیری نکرد.

به نظر می رسد که بسته شدن سیناپس های الکتریکی ناحیه شکنج دندانه ای در بازخوانی حافظه القاشده توسط مورفین در روز آزمون تاثیری ندارد.