تحلیل الگوی پراکنش فضایی مراکز آموزشی (مقطع دبیرستان) و ساماندهی آن (مطالعه موردی:شهر سنندج)

یکی از مهم ترین کاربری های شهری کاربری های آموزشی است که توزیع فضایی مناسب آن ها با مقیاس های عملکردی، رعایت اصول همجواری با سایر کاربری های شهری و قرارگیری در پهنه ی فضایی مطلوب از جمله مواردی است که در ایجاد و احداث آن ها باید موردتوجه برنامه ریزان شهری قرار گیرد. در همین راستا، تحقیق حاضر باهدف تحلیل الگوی پراکنش فضایی مراکز آموزشی (مقطع دبیرستان) و ساماندهی آن در شهر سنندج انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی - تحلیل و به لحاظ هدف جزو تحقیقات کاربردی محسوب می شود. روش گردآوری داده ها اسنادی - کتابخانه ای و میدانی (مشاهده) بوده است. برای شناخت الگوی توزیع فضایی مراکز آموزشی دبیرستان از روش های موران جهانی، بیضی انحراف استاندارد، میانگین مرکزی و تابع تراکم کرنل و برای سنجش میزان سازگاری و پهنه بندی فضایی از روش های AHP-Fuzzy در قالب 19 شاخص بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از ضریب خودهمبستگی موران جهانی با عدد 232/0 مثبت نشان داد که توزیع فضایی دبیرستان های سطح شهر سنندج از الگوی متمرکز نسبی پیروی می کند و بیضی انحراف استاندارد دارای جهت شمالی - جنوبی متمایل به غرب شهر بوده که نشان از تجمع و تمرکز بالاتر واحدهای آموزشی در مناطق مرکزی و شمالی- غربی شهر مانند منطقه سه و یک شهر بوده است. نتایج به دست آمده از نقشه ی سازگاری نشان داد که حدود 48 درصد از دبیرستان های سطح شهر سنندج (معادل 16 مورد) در طیف سازگار و وضعیت بهینه و 6 دبیرستان معادل 18 درصد از دبیرستان های سطح شهر در شرایط ناسازگار و نامطلوب نسبت به همجواری با سایر کاربری های شهری قرار دارند. همچنین نقشه ی پهنه بندی فضایی شهر نشان داد که حدود 33 درصد از مراکز آموزشی موردمطالعه در پهنه ی فضایی مطلوب و  12 مرکز از دبیرستان های موردمطالعه تحقیق (معادل 36 درصد از کل) در پهنه ی فضایی نامطلوب و نسبتا نامطلوب مکان گزینی شده اند.