اثربخشی «خانواده درمانی کارکردی» بر تمایز یافتگی خود و رضایتمندی زناشویی دانشجویان متاهل

رضایت زناشویی و تمایز یافتگی خود از عوامل تعیین کننده در حفظ و استحکام خانواده می باشند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "خانواده درمانی کارکردی" بر روی تمایز یافتگی خود و رضایتمندی زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد قم است. 

 روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد شهر قم بود. از این تعداد 30 دانشجو به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به روش قرعه کشی در گروه مداخله و گروه  کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه تمایز یافتگی خود" (Differentiation of Self Inventory) و "مقیاس رضایت زناشویی انریچ" (Enrich Marital Satisfaction Scale) بود. روایی محتوا به روش کیفی و  پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب الفا کرونباخ اندازه گیری شد. برای جمع آوری داده ها ، آموزش "خانواده درمانی کارکردی" به گروه مداخله در 9 جلسه 90 دقیقه اجرا شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد.

"خانواده درمانی کارکردی" بر  افزایش تمایز یافتگی خود موثر است (P = 0/000, F=111/2)  و بین مراحل ارزیابی تمایز یافتگی خود بین گروه های مداخله و کنترل، تفاوت معنا داری وجود دارد. همچنین "خانواده درمانی کارکردی" بر افزایش رضایت زناشویی موثر است (P= 0/000, F= 22/1) و بین مراحل ارزیابی رضایت زناشویی بین گروه های مداخله و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و این تاثیر  پایدار است.

"خانواده درمانی کارکردی" موجب افزایش رضایتمندی زناشویی و تمایز یافتگی خود دانشجویان متاهل می شود. لذا آموزش روش ذکر شده، در ارتقای رضایتمندی زناشویی و تمایز یافتگی خود افراد متاهل پیشنهاد می شود.