بررسی اثربخشی استفاده از محتوای الکترونیکی درس ریاضی بر یادگیری خودتنظیم و پیشرفت تحصیلی

پیشینه و اهداف:

 هدف این پژوهش بررسی اثربخشی استفاده از محتوای الکترونیکی درس ریاضی بر یادگیری خودتنظیم و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نهم بود.

این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و جامعه مورد نظر، دانش آموزان سال سوم دوره اول متوسطه (نهم) دبیرستان دولتی پروین اعتصامی شهرستان الیگودرز بود که در سال96-97 به تحصیل مشغول بودند. حجم نمونه 40 نفر  بود که به روش نمونه گیری در دسترس از بین کلاس های سال سوم متوسطه اول انتخاب شدند.20 نفر به عنوان گروه آزمایش و 20 نفر به عنوان گروه کنترل تعیین شدند. گروه آزمایش در ده جلسه یک ساعته مورد آموزش الکترونیک درس ریاضی قرار گرفتند.پیش از اجرای پژوهش و با اتمام برنامه های آموزش گروهی، پرسشتامه خودتنظیمی بوفارد و پرسشنامه محقق ساخته برای تعیین نمره پیشرفت تحصیلی در  درس ریاضی بر روی شرکت کنندگان انجام گردید.

نتایج نشان داد که آموزش با استفاده از محتوای الکترونیکی بر روی گروه آزمایش که این برنامه را دریافت کرده اند، در مقایسه با دانش آموزان گروه کنترل که این برنامه را دریافت نکرده اند، تاثیر معنی داری داشت؛ به طوری که موجب افزایش یادگیری خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی درس ریاضی در گروه آزمایش شد  (به عبارت دیگر، پس از تعدیل نمره های پیش آزمون، عامل بین آزمودنی های دو گروه اثر معناداری داشت. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت، به کارگیری محتوای الکترونیکی بر خودتنظیمی شناختی دانش آموزان پایه نهم موثر است. میزان اثر به کارگیری محتوای الکترونیکی بر خودتنظیمی شناختی6/27 درصد بود.   

در این رویکرد آموزشی، دانش آموزان بازخورد مناسبی اخذ کرده و با راهکارهای مطلوب، از وقت مورد نظر برای فرایند یادگیری درس ریاضی بهره می بردند. توجه به پتانسیلهای متعدد صوتی، تصویری، طراحی و انیمیشن، نرم افزارهای چند رسانه ای، بطور همزمان چندین حس را تحریک کرده، باعث می شود که دانش آموزان  بتوانند مطالب را جذابتر، با تنوع بیشتر و جامع تر درک کرده و موجب افزایش انگیزش تحصیلی آنان، به منظور فراگیری و فهم مناسبتر شود. استفاده از تکنیک خودتنظیمی در چارچوب ابزارهای چندرسانه ای، فرایندهای پردازش اطلاعات را تقویت می کند کاربرد بموقع و مناسب این ابزارها، موجب  وسعت بخشیدن به  فرایندهای درکی، آسان سازی موقعیتهای شناختی، روان شدن برنامه های حل مساله، افزایش خودانگیختگی، احساس خودکارآمدی و گسترش میزان تمرکز و هشیاری، یا به عبارتی باعث ایجاد خودتنظیمی بالا در فرایند یادگیری می شود. شرایط بوجود آمده در مسیر آموزش و یادگیری و نیز در زمانی طولانی  تقریبا ثابت و عموما پایدار می باشد.