پایش تغییرات مانگروهای خور گواتر با استفاده از تصاویر هوابرد- فضابرد

به علت نقش زیست محیطی جنگل های مانگرو پایش تغییرات این جنگل ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از طرفی شرایط قرارگیری این جنگل ها در حدفاصل آب و خشکی، مطالعه مستقیم این پدیده را با مشکلاتی روبه رو ساخته است. در سال های اخیر توجه هرچه بیشتر به علم سنجش ازدور، موانع دسترسی به این مناطق را مرتفع ساخته و بررسی این گیاهان را در هر شرایط منطقه ای، امکان پذیر کرده است. در این پژوهش با استفاده از داده های دورسنجی به بررسی تغییرات خور گواتر در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان در یک دوره ی زمانی سی ساله پرداخته شد و از تصاویر ماهواره ی لندست - سنجنده های TM، ETM+ و OLI - مربوط به سال های 1988، 1996، 2005، 2013 و 2018 بهره گرفته شد و تحولات در قالب چهار دوره ی مطالعاتی 1996-1988، 2005-1996، 2013-2005 و 2018-2013 مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور محاسبه مقادیر مانگروهای این منطقه در هر سال و تهیه نقشه توزیع توده های مانگرو، از شاخص تفاضل نرمال شده گیاهی[1] استفاده گردید. در شرایط محیطی ذکرشده، تنها گونه های مانگرو قادر به ادامه حیات هستند و حضور سایر گونه های گیاهی در چنین شرایطی، دور از ذهن است و در نتیجه این شاخص گیاهی می تواند در زمینه مطالعات مانگرو عملکرد مناسبی داشته باشد. بررسی مقادیر مانگروها در سال های یادشده نشان از رشد مثبت مقادیر مانگرو در سه دوره ی اول مطالعاتی داشت، به طوریکه در دوره اول 31/32 هکتار، در دوره ی دوم 31/59 هکتار و در دوره ی سوم 17/1 هکتار به مساحت مانگروها افزوده شده بود. این افزایش از سال 1988 تا 2013، بیش از دو برابر بوده است. اما از سال 2013 تا 2018 کاهشی ناگهانی به مقدار 94/59 هکتار روی داد. این کاهش مساحت در جنگل های جزرومدی می تواند متاثر از دلایل متفاوتی باشد که در این پروژه با توجه به مقایسه ی نمودار طیفی مانگروها و آب های حاشیه ی آن به نظر می رسد این کاهش کاذب بوده و متاثر از پدیده ی جزرو مد می باشد.