اثرات سطوح مختلف آب، شوری و کود نیتروژن بر شاخص های رشد و کارآیی مصرف آب اسفناج

این پژوهش با هدف ارزیابی اثرات شوری آب آبیاری در تعامل با سطوح مختلف نیاز آب آبیاری و نیتروژن بر صفات رشد گیاه و کارآیی مصرف آب اسفناج انجام شد. ترکیبی از پنج سطح شوری (یک، چهار، هفت، نه و 11 دسی زیمنس بر متر) با سه سطح نیاز آب آبیاری (75، 100 و 125 درصد) و چهار سطح نیتروژن از منبع اوره با خلوص 46 درصد (0، 100، 150 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم خاک) تحت شرایط کنترل شده گلخانه ای و در سه تکرار به عنوان فاکتورهای مورد مطالعه در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که شوری آب در ترکیب با کمبود آب و نیتروژن سبب کاهش معنی داری در سطح پنج درصد رشد گیاه شد. عملکرد در تیمارهای 75 و 125 درصد نیاز آب آبیاری به ترتیب 7/22 و 8/10 درصد کم تر از تیمار 100 درصد نیاز آب آبیاری بود. شوری در تیمار 75 و 100 درصد نیاز آب آبیاری باعث کاهش معنی دار شاخص سطح برگ گردید. به طوری که، تیمار 75 درصد نیاز آب آبیاری همراه با سطح شوری 11 دسی زیمنس بر متر، 46 درصد شاخص سطح برگ را نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. با کاربرد کود در سطح بهینه 150 میلی گرم نیتروژن بر کیلوگرم خاک، رشد گیاه و عملکرد آن برای همه سطوح شوری افزایش معنی داری نشان داد. کارآیی مصرف آب در تمام تیمارها در مقادیر شوری چهار و هفت دسی زیمنس بر متر افزایش یافت، سپس به طور قابل توجهی با افزایش شوری برای کل تیمارهای نیاز آب آبیاری و سطوح نیتروژن کاهش داشت. همچنین، تیمار 125 درصد باعث کاهش بیش تر در کارآیی مصرف آب در مقایسه با تیمارهای 75 و 100 درصد نیاز آب آبیاری برای کل سطوح شوری شد. در نهایت بهترین تیمار از نظر کارآیی مصرف آب در تیمار 75 درصد نیاز آب آبیاری در سطوح متوسط شوری (4 و 7 دسی زیمنس بر متر) مشاهده گردید.