تاثیر رهبری مسئولیت پذیر بر رفتار شهروندی سازمانی از طریق نقش میانجی عدالت سازمانی و تعهد سازمانی(مورد مطالعه: کارکنان جمعیت هلال احمر استان گیلان)

در دو دهه اخیر، علاوه بر عملکرد درون نقشی کارکنان، عملکرد فرا نقشی آن ها نیز به عنوان شاخصی برای ارزیابی الگوهای رفتاری و فکری کارکنان مورد اهمیت بوده است. در این میان با افزایش تمرکز ادبیات حوزه مدیریت سازمان بر مفهوم مسئولیت پذیری اجتماعی، نگاه به رهبری سازمان نیز تغییر مهمی پیدا نموده و سبک رهبری مسئولیت پذیر، مورد توجه قرارگرفته است، در همین راستا پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر سبک رهبری مسئولیت پذیر بر رفتار شهروندی سازمانی از طریق نقش میانجی عدالت سازمانی و تعهد سازمانی انجام شده است. پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازلحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان جمعیت هلال احمر استان گیلان به تعداد 354 نفر است که حجم نمونه موردنیاز با استفاده از روش حجم نمونه موردنیاز برای روش مدل سازی معادلات ساختاری، 230 نفر تعیین شد که با روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها چهار پرسشنامه رهبری مسئولیت پذیر بر اساس مقاله هان و همکاران (2019)، پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی دانگلانگ و همکاران (2020)، پرسشنامه تعهد سازمانی کیم و همکاران (2020) و پرسشنامه عدالت سازمانی دانگلانگ و همکاران (2020) بر اساس طیف لیکرت بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. درنهایت از 230 پرسشنامه توزیع شده، 218 پرسشنامه کامل جمع آوری شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری در نرم افزار Amos و SPSS انجام شد. نتایج نشان داد رهبری مسئولیت پذیر، تعهد سازمانی و عدالت سازمانی تاثیر معنادار و مستقیمی بر رفتار شهروندی سازمانی دارند. همچنین نقش میانجی عدالت سازمانی و تعهد سازمانی نیز در تاثیر رهبری مسئولیت پذیر بر رفتار شهروندی سازمانی، تایید شد.