مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی گروهی و آموزش رفتار برنامه ریزی شده بر اعتیادپذیری دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان مشهد

زمینه و هدف :

با توجه به آثار زیان بار و جبران ناپذیر اعتیادپذیری برای پیشگیری از آسیب های جدی بر قشر دانشجویان، به نظر می رسد باید اقداماتی در این زمینه صورت گیرد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی گروهی و آموزش رفتار برنامه ریزی شده بر اعتیادپذیری دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان مشهد بود.

طرح پژوهش حاضر، نیمه تجربی سه گروهی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه پژوهش، کلیه دانشجومعلمان پردیس های استان خراسان رضوی در سال تحصیلی 99-1398 بود که نمونه ای 45 نفره از بین داوطلبانی که آزمون پژوهش را داده و نمرات بالایی به دست آورده بودند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. 45 نفر از دانشجومعلمان در سه گروه طرح واره درمانی (15 نفر)، آموزش رفتار برنامه ریزی شده (15 نفر) و کنترل (15 نفر) به صورت کاملا تصادفی جایگزین شدند. گروه های مداخله به ترتیب تحت 11 جلسه طرح واره درمانی 60 دقیقه ای و 8 جلسه آموزش رفتار برنامه ریزی شده 90 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی را دریافت نکردند. داده ها با مقیاس اعتیادپذیری زرگر (1385) طی سه مرحله جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد.

طرح واره درمانی گروهی و آموزش رفتار برنامه ریزی شده، بر کاهش اعتیادپذیری دانشجومعلمان تاثیر معنی داری دارد  که این تاثیر پس از یک ماه پیگیری در هر دو گروه بادوام بود (0/01>P). همچنین تفاوت معناداری بین دو شیوه مداخله وجود نداشت (0/01<P). 

هر دو روش طرح واره درمانی و آموزش رفتار برنامه ریزی شده می تواند بر پیشگیری از اعتیاد جوانان موثر باشد.