رابطه بین سلامت معنوی با خودکارآمدی در زنان مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر مشهد

سلامت معنوی یکی از ابعاد سلامت است که تاثیر مثبتی بر سلامت جسمی و روانی افراد دارد. براساس شواهد یکی از عواملی که به ارتقاء سلامت عمومی زنان منجر می شود خودکارآمدی است. در این مطالعه رابطه بین سلامت معنوی با خودکارآمدی در زنان مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفت.

روش ها:

 این مطالعه مقطعی با مشارکت 400 نفر از زنان مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر مشهد در سال 1398  انجام شد. برای سنجش داده ها از پرسشنامه ویژگی های فردی، پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (Palutzian & Ellison) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (Sherer) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارspss ویرایش 16 تحلیل گردید.

میانگین سنی زنان 8/9±22/34 سال بود. 2/53 % واحدها از سلامت معنوی در سطح متوسط و 8/46% از سلامت معنوی بالا برخوردار بودند. هم چنین37 % خودکارآمدی در سطح متوسط و 62/8 % خودکارآمدی در سطح بالا داشتند. در سطوح تحصیلات میانگین سلامت معنوی (0/006= P) و خودکارآمدی (0/001> P) تفاوت معناداری داشتند. مدل خطی عمومی بین سلامت معنوی زنان و خودکارآمدی با کنترل تحصیلات رابطه معناداری نشان داد (0/001>,P  0/96 β=).

بین سلامت معنوی و خودکارآمدی زنان ارتباط معناداری وجود داشت؛ لذا توجه به سلامت معنوی به منظور ارتقاء خودکارآمدی در زنان توصیه می شود.