کاهش آلودگی صوتی و تامین ایمنی رانندگان وسایل نقلیه با اصلاح شکل و دانه بندی مصالح سنگی رویه جاده

 آلودگی صوتی در جاده ها شامل سه دسته، صدای ناشی از واحد قدرت وسیله نقلیه، صدای ناشی از اثر آیرودینامیک وسیله نقلیه و صدای ناشی از اثر متقابل تایر/ روسازی است. از عوامل بسیار موثر در ایجاد صدای لاستیک/روسازی و کاهش صدای بازتابی از سطح آسفالت: بافت روسازی، عمر روسازی، سرعت خودرو و دما میباشند که در تحقیق حاضر عملکرد همزمان بافت روسازی در تامین اصطکاک وکاهش آلودگی مورد بررسی قرارگرفتهاست. بافت روسازی علاوه بر کاهش آلودگی صدا، باید دارای مقاومت لغزشی مناسب در سرعتهای زیاد، باشد. زیرا یکی از عوامل موثر ایمنی، بهبود اصطکاک سطحی روسازی میباشد.برای ارزیابی مقاومت لغزشی از آزمایش پاندول انگلیسی مطابق با استاندارد ASTM- E303-74 در شرایط مرطوب و خشک استفادهشد. عمق بافت روسازی، نسبت مستقیم با میزان آلودگی صدا و هر اندازه از مصالح درشتدانهتری استفاده شود، سبب افزایش میزان تراز صدا خواهد شد. باتوجه به نتایج، میتوان بیان کرد، که تهیه روسازیهایی با درصد درشتدانه بیشتر، میتواند باعث افزایش 32درصدی اصطکاک و افزایش 6 درصدی آلودگی صدا در اثر حرکت وسایلنقلیه را شامل شود. در مقایسه (آسفالت مرطوب و خشک)، مقاومت لغزشی آسفالت مرطوب 6 درصد کاهش، و میزان صدای (روسازی/لاستیک) در آسفالت مرطوب نسبت به آسفالت خشک، با میانگین 10 دسیبل افزایش یافتهاست. سنگدانه های سوزنی در افزایش 15درصدی مقاومت لغزشی نسبت به سنگدانه های پولکی، حساسیت بیشتری در آزمایشها نشان دادند و سنگدانه های پولکی و سوزنی در میزان صدای روسازی/لاستیک بیتاثیر (کمتر از 5درصد) واقع شدند. همچنین سنگدانه های پولکی در میزان مقاومت لغزشی، نیز بیتاثیر واقعشدند.