مجاز و مجاز مرسل: عناصر فرهنگی در متون اقتصادی

این مقاله به مطالعه دو آرایه ادبی، مجاز و مجاز مرسل، در متون اقتصادی می پردازد که شناسایی آنها نیاز به دانش وسیع در زمینه آرایه ها و همچنین فرهنگ زبان متن دارد. این دو آرایه در زمینه های مختلف بکار می روند مانند جغرافیا، امور سیاسی-اقتصادی، اسامی خاص، نام وزارت خانه ها و ادارات دولتی، نام مکان ها، گردشگری و مشاغل. موارد ذکر شده در مثال های متعددی آمده و با تکیه بر چند نظریه به روشی توصیفی-تحلیلی مورد مطالعه قرار گرفته اند. برخی از مثال های پیکره پژوهش جنبه محلی دارند و برخی دیگر در عرصه بین المللی شناخته شده اند، تعدادی حالت نمادین به خود گرفته و تعدادی دیگر جند معنایی هستند و نسبت به منطقه یا کشوری شناخته می شوند، بعضی از مثال ها نیز طیف وسیعی از دانش بینا رشته ای را در دل خود دارند. بدین ترتیب، خواننده متن امکان شناخت عناصر فرهنگی و فرازبانی پنهان در هر یک از آن ها را دارد، ولی بدون تسلط به فرهنگ زبان متن، در بعضی موارد دچار ابهام خواهد بود.