ارزیابی برداشت چوب و دام بر تخریب جنگل با مدل بهینه تخریب

طرح های جنگلداری اغلب از اثرها و پیامدهای ناسازگار محیط زیستی مانند بهره برداری بی رویه چوب و چرای دام برخوردارند. هدف از این پژوهش ارزیابی اثر برداشت چوب و دام بر تخریب جنگل خیرود نوشهر با استفاده از مدل بهینه تخریب جنگل و در چهار سناریوی وضعیت موجود، بدون برداشت چوب، بدون دام، و بدون برداشت چوب و دام است. واحدهای همگن محیط زیستی با استفاده از منابع اکولوژیکی تهیه و مجموعه فعالیت های انسانی انجام شده و شدت اثرهای آن ها در واحدهای همگن محیط زیستی به دست آمد. پس از پیش بینی ضرایب مدل در سناریوهای ذکر شده اقدام به مقایسه آماری خروجی ها و بررسی معناداری تغییرات شد. مقایسه آماری ضرایب تخریب در چهار سناریو با توجه به غیرنرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کروسکال والیس انجام شد. بر اساس سطح معناداری به دست آمده تفاوت معناداری بین ضرایب تخریب سناریوهای مختلف وجود دارد. میانگین ضرایب تخریب در در هر یک از سناریوهای وضعیت موجود، حذف دام، حذف برداشت چوب و حذف هر دو فعالیت به ترتیب برابر با 49/1، 72/0، 9/0 و 3/0 به دست آمد. بر اساس نتایج پژوهش، دام مهم ترین عامل تخریب جنگل و پس از آن بهره برداری چوب قرار دارد. مدل مورد استفاده در این پژوهش به عنوان یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری قابلیت بالایی در پیش بینی و مقایسه سناریوها و سیاست های مختلف مدیریتی در جنگل دارد و با استفاده از این مدل می توان قبل و بعد از اجرا طرح جنگلداری اثرهای اجرای طرح را به خوبی ارزیابی کرد.