مقایسه یافته های کلینیکی، پاراکلینیکی و عوامل خطر در بیماران بهبودیافته و فوت شده مبتلا بهCOVID-19 در شمال ایران، 1398-1399

COVID-19 بیماری نوظهوری است که در دسامبر 2019 در چین گزارش شده و به سرعت در سرتاسر جهان گسترش یافت. هدف از این مطالعه، مقایسه یافته های بالینی و آزمایشگاهی و درمان در بیماران بهبود یافته و فوت شده COVID-19 بستری در بیمارستان رازی قایمشهر می باشد.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه گذشته نگر، اطلاعات دموگرافیک، بالینی، آزمایشگاهی و درمانی بیماران COVID-19 بستری در بیمارستان رازی قایمشهر مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک با استفاده از نرم افزار آماری SPSS VER.25 انجام شد.

یافته ها: 

از 1013 بیمار COVID-19 بستری شده، 145نفر(14/3 درصد) فوت شدند. میزان فوت در افراد بالای 65 سال (5 /54 درصد) به طور معنی داری نسبت به بهبود یافته ها بالاتر بود(001 /0=P). 631 نفر(4/ 62 درصد) بیماری زمینه ای همراه داشتند. میزان فوت دربین بیماران فشارخون بالا (0/005=P)، دیابت (05 /0>P)، نارسایی قلبی (0/0001>P)، بیماری مزمن کلیوی و بیماری مزمن ریوی (0/0001>P)، به طور معنی داری نسبت به بهبودیافتگان بیش تر بود. در کل بیماران بستری، اکثر افراد فوتی میزان اکسیژن خون کم تر از 90 درصد (25/4 درصد) داشته و نیاز به تهویه کمکی (61/4 درصد) و مراقبت ویژه (66/9 درصد) داشتند. تفاوت آماری معنی داری در افراد فوتی نسبت به بهبودیافتگان در پارامترهای آزمایشگاهی، لکوسیتوز (0/001=P)، لنفوپنی (0/003=P)، افزایش کراتینین (0/0001>P) و لاکتات دهیدروژناز >250(U/L)، (0/0001>P) وجود داشت.

پاندمی COVID-19 بیانگر سرایت بالای این ویروس بوده و با توجه به نبود درمان قطعی علیه این ویروس، یافته های مرتبط با فوت بیماران، می تواند به تشخیص زودهنگام افراد پرخطر و اعمال مداخلات درمانی مناسب کمک کند.