تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودکارآمدی در خودمراقبتی از بیماری آنفلوانزا در مدارس ابتدایی شهر مشهد: مطالعه کارآزمایی بالینی قبل و بعد

آنفلوانزا یک بیماری حاد تنفسی است که بیشتر در مدارس دیده می شود و می توان با آموزش و خودمراقبتی میزان آن را کاهش داد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودکارآمدی در خودمراقبتی از بیماری آنفلوانزا در مدارس ابتدایی شهر مشهد طراحی شده است.

این مطالعه کارآزمایی بالینی قبل و بعد در سال 1397 روی 64 دانش آموز دختر پایه ششم دبستان انجام شد که به روش نمونه گیری چند مرحله ای از بین دبستان های شهر مشهد انتخاب شدند و در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه دموگرافیک، پرسش نامه خودکارآمدی استاندار شوارتز و پرسش نامه محقق ساخته خودمراقبتی آنفلوانزا بود. مداخله آموزشی بر اساس تئوری خودکارآمدی طراحی و در 4 جلسه آموزشی 45 دقیقه ای اجرا شد. بلافاصله و 3 ماه بعد از مداخله آموزشی، پرسش نامه ها تکمیل شدند. درنهایت داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 و آزمون های آماری تی و کای اسکویر تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین نمره خودکارآمدی قبل از مداخله آموزشی 4.4±1.6 بود که پس از مداخله آموزشی به 7.2±3.4 رسید و اختلاف آماری معناداری بین آن ها مشاهده شد (0/01=P) . همچنین میانگین نمره خودمراقبتی آنفلوانزا قبل از مداخله آموزشی بود 5.5±11.9 که پس از مداخله آموزشی به5.6±12.6رسید و اختلاف آماری معناداری بین آن ها مشاهده شد (0.01=P).

طبق نتایج، طراحی و اجرای مداخلات آموزشی مبتنی بر خودکارآمدی موجب افزایش خودمراقبتی آنفلوانزا در دانش آموزان می شود.