ارزیابی کیفی و کمی وضعیت منبع های آب و کشاورزی در زیرآبخیز سروستان، استان فارس

دخالت ها و فعالیت های نابخردانه ی انسان به یقین موجب تخریب سرزمین و بیابان زایی شده است است. هدف این پژوهش شناخت و معرفی درجه ی تاثیر فعالیت های انسانی از دیدگاه معیار آب و کشاورزی بر تخریب سرزمین و بیابان زایی زیرآبخیز سروستان است. تغییر کمی و کیفی آب زیرزمینی، آشکارسازی تغییر زمین های کشاورزی و وضعیت فعلی معیار آب (شاخص ها: افت آب زیرزمینی، هدایت الکتریکی، سامانه های آبیاری، نسبت جذب سدیم) و معیار کشاورزی (شاخص ها: عمل کرد، الگوی کشت، کاربرد نهاده ها و دستگاه ها) با کمک مدل ایرانی IMDPA بررسی شد. منبع های آب زیرآبخیز سروستان با کاهش کیفیت (افزایش μS/cm 2700 شوری در 21 سال اخیر) و کمیت (10 متر کاهش تراز ایست آبی در 25 سال) مواجه شده اند. آشکار سازی تغییر زمین های کشاورزی نشان دهنده ی 196% افزایش در مساحت زمین های کشت شده در سال های 1993 تا 2016 است. نتیجه ی مدل ایرانی IMDPA نشان داد که شاخص هدایت الکتریکی آب با ارزش عددی 3/4 بیش ترین تاثیر (وضعیت شدید) و شاخص های عمل کرد و کاربرد نهاده ها و دستگاه های کشاورزی با ارزش عددی 1/7 کم ترین تاثیر (وضعیت متوسط) بر زیرآبخیز سروستان داشت. معیار آب با ارزش عددی 2/56 معیار غالب بود و به همراه معیار کشاورزی در طبقه ی متوسط جا گرفت.