بررسی رشدی هیجانات خودآگاه شرم و احساس گناه در کودکان دبستانی: نقش ابعاد فرزند پروری والدین، خودپنداره و خلق و خوی کودک

هیجان های خودآگاه نقشی مهمی در سلامت و سازگاری کودکان دارند. هیجان های خودآگاه به وسیله ی تامل در خود و خودارزیابی برانگیخته می شوند. شرم و گناه از جمله هیجان های خود آگاه هستند که لازم است از اوایل کودکی مورد توجه و بررسی قرار گیرند. هدف پژوهش حاضر بررسی رشدی هیجانات خودآگاه شرم و احساس گناه و نقش ابعاد فرزند پروری، خودپنداره و خلق وخوی کودک است. جامعه ی آماری تحقیق، کلیه ی دانش آموزان پایه های سوم، چهارم، پنجم و ششم مقطع ابتدایی شهرستان جم و یکی از والدینشان می باشند. به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از هر مقطع 50 نفر که در مجموع 200 نفر دانش آموز والدین آن ها مورد بررسی قرار گرفتند. والد مقیاس خلق وخوی مالهوترا و پرسشنامه فرزند پروری آلاباما و دانش آموزان آزمون هیجان خودآگاه _نسخه کودک و مقیاس خودپنداره پیرز-هریس تکمیل نمودند. برای آزمودن فرضیه ها نیز از روش تحلیل رگرسیون چند گانه استفاده گردید نتایج نشان داد متغیر های فرزندپروری، خودپنداره و خلق وخو پیش بینی های معنی داری برای هیجانات خودآگاه شرم و احساس گناه بودند و همچنین الگوی روابط، بر حسب سن کودکان متفاوت بود.