توسعه مدل تصمیم سازی سه هدفه اقتصادی، زیست محیطی و توسعه پایدار به منظور بازیابی گازهای مشعل

ایران به عنوان یکی از بزرگ ترین سوزانندگان گازهای همراه محسوب می شود. با توجه به اهمیت کاهش انتشار آلاینده‏های ناشی از سوزاندن گاز همراه در مشعل‏ها، در این پژوهش مدل بهینه انتخاب فناوری های بازیافت گازهای ارسالی به مشعل به کمک روش های تصمیم سازی پیشرفته توسعه داده شده است. این مدل دارای سه تابع هدف شامل،: زمان بازگشت سرمایه، کاهش انتشار دی اکسیدکربن و تابع هدف کیفی ترکیبی از معیارهای توسعه پایدار می‏باشد. فناوری های بازیافت گازهای مشعل شامل واحد NGL، تزریق گاز به خط لوله، واحدهای LNG، پالایشگاه GTL، تولید هیدرات های گازی، تولید گاز طبیعی فشرده، تزریق گاز به مخازن به منظور افزایش برداشت، تولید برق با استفاده از توربین گاز، توربین بخار و چرخه ترکیبی و تولید آب شیرین با روش MED درنظرگرفته شده است. مورد مطالعاتی شامل 5 حلقه چاه نفت با مشخصات متفاوت در یک منطقه نفتی در جنوب ایران در نظر گرفته شده است. بررسی نتایج نشان می دهد که در حالت بهینه، میزان زمان بازگشت سرمایه به عنوان تابع هدف اقتصادی، 1/1 سال محاسبه شده است و میزان کاهش تولید دی اکسید کربن 810740 تن بر سال است.