بررسی درون مایه هجو حکام عرب در اشعار مظفر النواب
همگان مظفرالنواب شاعر معاصر عراقی را به شعر سیاسیاش میشناسند، زیرا این بنمایه مهمترین و پربسامدترین موضوعات شعری وی به شمار میرود، در این میان، هجو حاکمان عرب مهمترین موضوع اشعار سیاسی اوست. نواب به سبب وجود همین مضامین چالشبرانگیزی که در اشعارش شیوع گستردهای دارد، سالیان درازی از عمر خود را در غربت و تبعید به سر برده و رنج زندان و شکنجه روحی و بدنی را به جان خریده است. این مقاله با تکیه بر شیوه وصفی تحلیلی، در صدد آن است که درونمایه هجو حاکمان عرب در شعر سیاسی نواب را بررسی نماید. نتایج این پژوهش نشان میدهد که از جمله مهمترین رویکردهای ناپسند حاکمان عرب که نواب در هجو خود روی آنها تاکید و تمرکز زیادی دارد، عبارتند از: هجو موضع ضعیف این حاکمان در قبال مساله فلسطین، هجو روحیه سازشکارانه آنها در تعامل با رژیم صهیونیستی، هجو نشست سران کشورهای عربی و نحوه برگزاری و مصوبات بیفرجام آنها برای ملت عرب، هجو سرسپردگی حاکمان مزدور عربی به استعمارگران غربی و ابرقدرتهای جهان، هجو نزاعهای داخلی میان حاکمان عرب به عنوان عامل تفرقه و ضعف کشورهای اسلامی، و هجو روحیه غارتگری آنها. نواب در مقایسه میان ناتوانیهای این حکام و قهرمانیهای مبارزان مقاومت مسلحانه عرب، در کنار هجو این حکام که گاه به انبوهی از دشنامها و عبارات تسمخرآمیز نیز میانجامد، زبان به مدح و ثنای این مبارزان راه قیام و آزادی میگشاید.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.