موانع یادگیری مبتنی برکار در محیط های بالینی از دیدگاه پرستاران و مدیران پرستاری

فرایند یادگیری در تمام دوران زندگی کاری پرستاران وجود دارد و یادگیری مبتنی برکار یکی از بهترین روش های یادگیری برای تضمین شایستگی حرفه ای در طول دوران کاری آن هاست. در اهداف استراتژیک سازمان های بهداشتی درمانی برای کسب موفقیت، آگاهی از ارزش و اهمیت این شیوه یادگیری بسیار مهم است. هدف این مطالعه بررسی موانع اجرایی شیوه یادگیری مبتنی برکار در محیط های بالینی بود.

 این مطالعه توصیفی- تحلیلی، در بهمن ماه 1397 در دو بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. با استفاده از نمونه گیری دردسترس و استفاده از جدول مورگان 220 نفر از پرستاران بالینی، مدیران پرستاری (مترون، سوپروایزر، سرپرستار)  بعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. نظرهای پرستاران و مدیران پرستاری با استفاده پرسشنامه پژوهشگر ساخته که روا و پایا گردید، در محیط های آموزش بالینی مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمع آوری داده ها  با استفاده از نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی و درصد) و آزمون های استنباطی (تحلیل عامل اکتشافی، آزمون کفایت نمونه برداری کیسر- مایر- اولکین، آزمون کرویت بارتلت، ضریب آلفای کرونباخ، آزمون مقایسه یک گروهی، آزمون میانگین های مستقل و آزمون آماری ناپارامتری درون موردی فریدمن) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.

یافته ها:

 ازنظر مدیران پرستاری و پرستاران عوامل فردی، سازمانی و مدیریتی، موانع جدی در یادگیری مبتنی برکار در مراکز بهداشتی - درمانی بودند. تفاوت میان نظرات مدیران پرستاری با پرستاران فقط درموانع مدیریتی از نظر آماری (01/0>P) معنادار بود و تفاوت میان نظرات مدیران پرستاری با پرستاران در موانع فردی و سازمانی ازنظر آماری معنادار نبود (05/0<P). پرستاران در مقایسه با مدیران پرستاری، موانع مدیریتی را در یادگیری مبتنی بر کار بیشتر دخیل می دانستند. در صورتیکه از نظر مدیران پرستاری موانع سازمانی بیشترین عامل محدودیت برای شیوه یادگیری های مبتنی برکار در محیط های بالینی بود.

استفاده از شیوه یادگیری مبتنی برکار یکی از راه های یادگیری فعال و تعاملی می باشد که موجبات پیشرفت حرفه ای در بسیاری از زمینه ها از جمله پرستاری می گردد. لذا شناسایی عواملی که بر اجرا یا عدم اجرای صحیح  این رویکرد یادگیری تاثیر می گذارند حایز اهمیت می باشد. بنابراین لازم است که سازمان های بهداشتی -درمانی و مدیران اجرایی به خصوص در عرصه های بالینی بادر نظر گرفتن لزوم انجام کار و بهبود کیفیت خدمات پرستاری در محیط های بالین و بیمارستانی سایر عواملی را که از یادگیری های ضمن کار ممانعت می کند شناسایی کنند و تا حدامکان در جهت آشنایی بیشتر کارکنان و اجرایی شدن روش های نوین و فعال آموزشی و در صورت لزوم ادغام آن با دیگر روش های یادگیری اقدام نمایند.